Ρυθμίζοντας το φρένο στο μηχανάκι

Το φρένο ή ο συνδυασμός των  φρένων  πάνω στο μηχανάκι, μας παρέχει τη δυνατότητα να ρυθμίσουμε το ποσοστό της αντίστασης, που θα αντιμετωπίσει ένα ψάρι κατά τη μάχη του με  τον εξοπλισμό μας. Αυτή η "κόντρα" μετράται σε κιλά. Στόχο έχει αφενός να κουράσει όσο αποτελεσματικότερα γίνεται τον αντίπαλό μας και αφετέρου να προστατέψει  τα εργαλεία μας από οριακές καταπονήσεις, που τυχόν οδηγήσουν σε θραύση πετονιάς  έως και πιθανή θραύση του καλαμιού. Πολλοί ψαράδες δοκιμάζουν ρύθμιση επί τόπου εμπειρικά με το χέρι τραβώντας τη μάννα από το μηχανισμό. Άλλοι "πέφτουν μέσα" άλλοι όχι.

Ένας σχετικά ακριβής  τρόπος, προκειμένου να προρυθμίσουμε επαρκώς το φρένο στο μηχανάκι μας  είναι η δυναμομέτρηση με τη βοήθεια μιας ζυγαριάς  χειρός, ψηφιακής ή αναλογικής. 

Ερχόμαστε στο κρίσιμο ερώτημα: Ποιο θα πρέπει να είναι το όριο της ρύθμισης των φρένων σε κιλά? 

Κυριαρχεί σχεδόν παντού η γενική άποψη του 1/3, που πρακτικά σημαίνει ρύθμιση για απελευθέρωση φρένου  στο 33 %  της αντοχής της πετονιάς. Ποιας πετονιάς όμως? Της μάννας, του παράμαλλου και των δύο σε μέσο όρο? 

  

Πολλοί κάνουν λόγο γενικά για ρύθμιση στο 1/3 της αντοχής της μάννας υπολογίζοντας για παράδειγμα μια 18άρα ή 20άρα μέσου όρου αντοχής κοντά στα 3,5 κιλά. Έχοντας αυτό δεδομένο εξάγουν το συμπέρασμα της ρύθμισης του ενός κιλού στα φρένα ως όριο απελευθέρωσης της πετονιάς. Για να δώσει λοιπόν το φρένο πετονιά, απαιτείται τράβηγμα από το ψάρι  ίσο με 1 κιλό δύναμης.

Τι γίνεται με τα πολύ λεπτά παράμαλλα όμως και με τα όρια αντοχής τους, τα οποία είναι κατά πολύ υποδεέστερα σε αντοχή από τη μάννα? 

H ρύθμιση στο 1/3 αντοχής είναι σταθερό δεδομένο ή θα πρέπει να λαμβάνουμε υπόψη τα εκάστοτε εργαλεία μας συνολικά?  

 Η ρύθμιση του φρένου

1. Ανοίξτε το καλάμι,  προσαρμόστε το μηχανισμό και περάστε τη μάννα  σε όλους τους οδηγούς του. 
2. Ενώστε στη μάννα κανονικό σε μήκος  παράμαλλο, όπως ακριβώς δλδ. θα ψαρεύατε στη θάλασσα και δέστε την άλλη άκρη του στο άγκιστρο του δυναμόμετρου. Αν δουλεύετε  πολλά διαφορετικά παράμαλλα προτείνουμε να τα δοκιμάσετε ένα προς ένα.
3. Κρατήστε σταθερό το καλάμι σε γωνία 45 μοιρών.
4. Εννοειται οτι γνωριζουμε ποιο ειναι το θεωρητικό αναγραφομενο στο καρούλι οριο αντοχης του fluorocarbon. Ειναι πχ 1 κιλο? 
   Έχοντας σφιγμενα τα φρενα  κατεβαζουμε το δυναμομετρο προς τα κατω πχ μεχρι να δειξει σταθερά  300 γρ. δυναμη και παρατηρούμε το καλαμι στο λυγισμα του. Αν εχει μπει σε φαση κοντα στο όριό του ανοίγουμε σιγά σιγά το φρένο μέχρι να δώσει ελαφρά πετονιά. Σε αυτά το σημείο ανοίγματος ξέρουμε πλέον ότι είμαστε  στα 300 γρ. φρένο για να μην σπάσουμε παραμαλλο η καλαμι. Λογικά, αν ξανακατευάσουμε το δυναμόμετρο στο ίδιο βάρος  το φρένο θα ανοίξει μόνο του αφήνοντας πετονιά.
   
   Αν δεν εχει κατεβει πολύ το καλάμι επαναλαμβάνουμε  τη διαδικασία με σφιγμένο φρένο και αυτή τη φορά τραβάμε  στα 500 γρ. πχ. Μπορεί όμως να μας βγεί και σε μεγαλύτερο βάρος. Σημασία έχει να δοκιμάσουμε διάφορες τιμές δύναμης μέχρι να βρούμε την πιο σωστή τιμή δύναμης τόσο για το καλάμι όσο και για το παράμαλλο, έτσι ώστε να δώσουμε φρένα πλησιάζοντας κοντά στο όριο της καμπυλότητας.

 Έτσι έχετε μια κάπως συνολική εικόνα για το βάρος του φρένου, σε σχέση με τα κιλά αντοχής της μάνας αλλά κυρίως σε σχέση ΚΑΙ με τα αναγραφόμενα κιλά αντοχής (πραγματικά ή μη πραγματικά) του παράμαλλου.

Και ένα τελευταίο προς επανάληψη! Το action του καλαμιού. Το φρένο συνδέεται και με το action και θα πρέπει να ενεργοποιείται σε σχέση και με τα όρια της παραβολικής του δράσης. Πχ. Έχω ένα παραβολικό καλάμι. Είναι άλλο πράγμα να ρυθμίσω την ενεργοποίηση στην ημιπαραβολή του και άλλο πράγμα στην πλήρη παραβολή. Περισσότερα περί action υπάρχουν εδώ .

Διαδικασία δυναμομέτρησης και ρύθμισης φρένου σε καλάμι

Προσωπική άποψη είναι γενικά η ρύθμιση ενεργοποίησης του φρένου κοντά στο όριο του action του καλαμιού σε σχέση πάντα και με τα όρια αντοχής της εκάστοτε πετονιάς μάνας-παράμαλλου. Αν το βάρος του φρένου θα είναι π.χ στο 1/3 στο 1/4 κλπ. είναι άλλο θέμα. Επαναλαμβάνουμε κλείνοντας: Τα φρένα δεν υπάρχουν, για να κουράζουν μόνο ένα ψάρι αλλά  και για να προστατεύουν συνολικά τον εξοπλισμό μας από τις οριακές καταπονήσεις.

Η μαλάγρα και η προσέλκυση των ψαριών

Μιλάμε για προετοιμασία της ψαρεύτρας μας, για το κάλεσμα των ψαριών σε μια περιοχή  και το μυαλό όλων μας πηγαίνει αυτόματα σε μια λέξη, τη "μαλάγρα"! Χονδρικά υπάρχουν δύο βασικές επιλογές. 

 Η μια μέθοδος λέει ότι μαλαγρώνω σε αρχικό στάδιο χρησιμοποιώντας  άλευρο ή ιδιοκατασκευή (home made)  με στόχο να "προετοιμάσω" την ψαρεύτρα μου. Εν συνεχεία σφεντονίζω με μπικατίνο σε τακτικά διαστήματα, ενώ παράλληλα ρίχνω αραιά και που λίγη από την αρχική μαλάγρα. Περισσότερα για τις μαλάγρες  υπάρχουν εδώ .

Η άλλη μέθοδος έχει να κάνει αποκλειστικά και μόνο με μπικατίνο και σφεντόνα από την αρχή μέχρι το τέλος του ψαρέματος, θέμα για το οποίο έχει γίνει λόγος εδώ .

Για να μην παρεξηγηθούμε! Δεν λέμε ποια από τις δύο μεθόδους δίνει ψάρια ή τα περισσότερα ψάρια! Μια πολύ απλή προσέγγιση κάνουμε στον τρόπο, που λειτουργούν στην προετοιμασία μιας ψαρεύτρας .

Δεν πρόκειται να πούμε ποια εκ των δύο μεθόδων είναι η καλύτερη, διότι αυτό εξαρτάται και από άλλους παράγοντες (ζητούμενο είδος ψαριών,  θαλάσσια ρεύματα, βάθος περιοχής, εποχή του χρόνου, προσωπικά γούστα, τοποθεσία κ.α.). Εκείνο, που μπορούμε όμως να πούμε  με μεγάλη σιγουριά είναι η διαφορά τους στον τρόπο ειδοποίησης και καλέσματος των ψαριών. 

Στην παραδοσιακά εννοούμενη μαλάγρα έχουμε ρίψη, διάσπαση και διασπορά υλικών μέσα στη θάλασσα. Οι μυρωδιές και οι γεύσεις απλώνονται σταδιακά και καλύπτουν εμβέλεια υποθαλάσσιας  ακτίνας, που δεν μπορεί να φανταστεί ο ανθρώπινος νους, προσελκύοντας ψάρια από μεγάλες έως και πολύ μεγάλες αποστάσεις. Ναι μεν υπάρχει σε ένα βαθμό και η εικόνα των διασπόμενων υλικών, αλλά μιλάμε πάνω απ΄ όλα πάντα για χημικές ουσίες. Πρόκειται λοιπόν για μορφή ειδοποίησης, που δίνει έμφαση κυρίως στη μακρινή εμβέλεια και στην αίσθηση της γεύσης ή της μυρωδιάς και δευτερευόντως στην οπτική αντίληψη των ψαριών.

Από την άλλη με το σκέτο μπικατίνο δεν έχουμε το χαρακτηριστικό της κάλυψης μεγάλης εμβέλειας, ως προς το κάλεσμα των ψαριών γενικά ή στην προετοιμασιά μιας ψαρεύτρας. Η ειδοποίηση είναι κατά βάση  οπτικού χαρακτήρα *. Με άλλα λόγια συγκεντρώνουμε σε πρώτη φάση τα ψάρια, που βρίσκονται ήδη στο πολύ στενό περιβάλλον και σε δεύτερο χρόνο τραβάμε το ενδιαφέρον του περαστικού ή των περαστικών ψαριών, τα οποία έλκονται  οπτικά από την προκλητική εικόνα του "πάνικού", που βλέπουν μπροστά τους. Είναι καθαρά θέμα timing δλδ. Η που θα περάσουν από τη ψαρεύτρα μας, θα εντυπωσιασθούν και θα μείνουν ή που ενδέχεται  περάσουν  π.χ. 100 μέτρα πιο μακρυά και δεν θα πάρουν χαμπάρι ποτέ τίποτα. Εάν η περιοχή κρατά ψάρια, αυτό που λένε οι παλαιοί ψαράδες  "ψαρότοπος", δεν θα έχουμε πρόβλημα. Διαφορετικά το σκέτο μπικατίνι δεν εγγυάται υποχρεωτικά πάντα την καλή προετοιμασία μιας ψαρεύτρας. 

*Σημείωση: Πολλοί κάνουν λόγο και για την ηχητική  ιδιότητα από τη ρίψη του μπικατίνο πάνω στην επιφάνεια του νερού. Και αυτό έχει λογική βάση. Προυπόθεση βέβαια, για να δουλέψει και αυτό είναι η παντελώς ήρεμη θάλασσα και η απουσία ενοχλητικών εξωτερικών πηγών ήχου (προπέλες σκαφών πχ.).

Συμπέρασμα: Καλό είναι να έχουμε πάντα μαζί μας εναλλακτικά και κάτι, που σαν μυρωδιά μπορεί να κάνει το ιδιαίτερο "μπαμ" σε μια περιοχή, ώστε να δουλέψουμε και συνδυαστικά, εφόσον το απαιτήσουν οι συνθήκες (απουσία τσιμπημάτων, έλλειψη ενδιαφέροντος κλπ.).

 

Η επιλογή στο παράμαλλο

Οι παρακάτω γραμμές θα χαρακτηρισθούν από κάποιους ενδεχόμενα ως αιρετικό κείμενο, που ανάγεται στην εποχή του μεσαίωνα. Επιτρέψτε μου να έχω άποψη, βασισμένη καθαρά σε πρακτικές εφαρμογές. Προσωπικά θεωρώ πως έχουμε, λίγο-πολύ, "κακομάθει" ή ακόμη χειρότερα "πονηρέψει" τα ψάρια και εμείς οι ίδιοι και εξηγούμαι.

Η εγγλέζικη τεχνική συνηθίζουμε να λέμε ότι βασίζεται στα ψιλά εργαλεία, στην ελαστικότητα του συνολικού συστήματος, στην παραβολική δράση του καλαμιού κλπ. Ξεχνάμε και κάτι ακόμα όμως πάρα πολύ βασικό. Η τεχνική βασίζεται και στην ΕΞΑΠΑΤΗΣΗ. 

Αυτή είναι η πρώτη και κύρια αιτία σύλληψης ψαριών διατροφικά μίζερων και φύσει υποψιασμένων, όπως ο σαργός και η τσιπούρα και μάλιστα στο φως της ημέρας. Εξαπάτηση, που βασίζεται στη διακριτική παρουσιάση, στο φυσιολογικό βύθισμα, στο παίξιμο του μακρυού παράμαλλου στο θαλάσσιο ρεύμα κλπ. Ως που μπορεί να φθάσει άραγε αυτό το παιχνίδι με τη νοημοσύνη των ψαριών? Μήπως έρχεται κάποτε η στιγμή του κορεσμού μιας κατάστασης? 

Πριν 4-5 χρόνια σε πρωινά ψαρέματα αναζητούσα  με άλλους φίλους, τους σαργούς σε βραχότοπους χρησιμοποιώντας  το τότε χαρακτηρισμένο ως "κλωστούλα", παράμαλλο 0,165 μήκους 1,50 μέτρου και τώρα εν έτει 2011 η παραπάνω διάμετρος  αντιμετωπίζεται από τα ψάρια στους ίδιους τόπους σαν "καραβόσχοινο"...! Προσωπικά με προβληματίζει ως θέμα, καθώς όλο και περισσότεροι ψαράδες καταλήγουμε σε παρόμοια συμπεράσματα αργά ή γρήγορα.

Υπάρχουν απόψεις αλληλοσυγκρουόμενες αναφορικά με τα παράμαλλα και τα διαμετρήματα, τύπου..."Ποια η διαφορά του 0,14 με το 0,16 ...σιγά τις διαφορές...αφού με γυμνό μάτι δεν κάνουν διαφορά...και τα δύο fluorocarbon είναι έτσι και αλλιώς... "κλπ. Η διαφορά υπάρχει, μαθηματικά- επιστημονικά είναι δεδομένη και δεν αποτελεί αντικείμενο διαπραγμάτευσης, που βασίζεται σε  κριτήρια ατομικής όρασης ή προσωπικής  άποψης. Αυτό απ΄ ότι φαίνεται το αντιλαμβάνονται πλήρως και οι κάτοικοι της θαλασσας.

Στον "πυρετό" του Νο 0,14-0,12 και κάτω...!

Υπάρχουν εταιρίες, που διαθέτουν στο εμπόριο προιόντα πραγματικά διαμάντια με τεράστιες τεχνολογικά δυνατότητες χαρακτηρισμένα για την  μαθηματική τους ακρίβεια. Εξαιρετικά λεπτές και με ισχυρή για τη διάμετρο αντοχή. Είναι όμως ΕΝΑ όπλο δεν είναι ΤΟ όπλο. Μέχρι να φθάσουμε εκεί υπάρχει και το 0,155, το 0,165 το 0,17. Κανονικά δεν θα έπρεπε να είναι από τις πρώτες μας κατ' ανάγκη επιλογές. Ας μην πάμε αβίαστα στις ακραίες επιλογές, αναζητώντας εναγωνίως λύση στην αψαριά μας. Να το κάνουμε πιο κατανοητό, για να το καταλάβουμε? 

Πάρτε για παράδειγμα την αλόγιστη χρήση αντιβιοτικών φαρμάκων. Χρήση στο πρώτο απλό κρυολόγημα. Αποτέλεσμα? Πολλοί πλέον ιοί και μικρόβια έχοντας αποκτήσει μεγάλη αντοχή και πονηριά απέναντι στα αντισώματα καθιστούν σήμερα ανίσχυρα πολλά μέχρι χθές θεωρητικά ισχυρά αντιβιοτικά φάρμακα.  Με άλλα λόγια κορεσμός.

Κάτι ανάλογο παρατηρώ ότι πάει να γίνει και με τα παράμαλλα. Πάμε να κυνηγήσουμε τσιπούρες 2-3 κιλά  ή σαργούς θηρία και οτιδήποτε άλλο  με  τριχούλες. Ωραία κάποιος πολύ έμπειρος ίσως καταφέρει να τα βγάλει με το 0,14, το 0,12 ή το 0,08 ! Δεν είναι αυτό το θέμα όμως. Η συστηματική τους χρήση  πονηρεύει σταδιακά τα ψάρια σε τέτοιο βαθμό, ώστε οτιδήποτε ελάχιστα "χονδρότερο" φαντάζει στα μάτια τους ως συρματόσχοινο.  Αυτή η κατάσταση δημιουργεί νέες απαιτήσεις, που ξεπερνάνε ακόμα και το επίπεδο ανταγωνισμού ενός παγκοσμίου πρωταθλήματος αλιείας. Όλα για το ψάρι "τρόπαιο" τελικά ? Με τον τόπο, που σιγά σιγά "καίγεται"? Κάποια μάλιστα στιγμή θα φθάσει να φαίνεται "βαπορίσιος κάβος" και το 0,10. Η νοημοσύνη των ψαριών εξελίσσεται με γεωμετρική πρόοδο. Αυτό είναι νομοτελειακό.

Μήπως σιγά σιγά αρχίζουμε να εξαπατάμε τους εαυτούς μας αντί για τα ψάρια? Που θα μας οδηγήσει μελλοντικά αυτή η άτυπη κόντρα ανάμεσα σε "κλωστούλες" και "τριχούλες"?

Εγγλέζικο ψάρεμα και η βυθομέτρηση

Ο σκοπός της βυθομέτρησης λύνει τα εξής  αντικειμενικά ζητήματα: 

Α) Ανιχνεύουμε  το βάθος μιας συγκεκριμένης  περιοχής, για να διαπιστώσουμε, αν μπορούμε να ψαρέψουμε ή όχι.
 
Β) Αποφασίζουμε αναλόγως σε ποιο βάθος θα ψαρέψουμε (ψηλά, χαμηλά, μεσόνερα) και το είδος της  αρματωσιάς, που θα χρησιμοποιήσουμε (συρόμενη ή σταθερή). 

Γ) Παίρνουμε μια γενική ιδέα για το ανάγλυφο  του βυθού (ομαλό, μεγάλες εδαφικές εξάρσεις, απότομα κατεβάσματα, αποχές κλπ.).

 Διαδικασία βυθομέτρησης

α)Κατασκευαζουμε την αρματωσιά μας ζυγίζοντας σωστά το φελλό ώστε να βυθίζεται μεν αφήνοντας εκτός νερού το χρωματιστό μέρος της αντένας του. 

β) Περνάμε στο αγκίστρι μας το βυθομετρητή.

γ)Εκτελούμε βολές στο σημείο που μας ενδιαφέρει και παρατηρούμε το φελλό σε σχέση με το βάθος της περιοχής που επιχειρούμε.

δ)Μετακινούμε το στόπερ πάνω στη μάννα και συνεχίζουμε να εκτελούμε βολές μέχρι να φανεί οριακά η κορυφή του φελλού μας στην επιφάνεια της θάλασσας. Όταν αυτό συμβεί θα σημαίνει ότι το αγκίστρι ακουμπά οριακά στο βυθό.

ε)Μπορούμε έτσι να ψαρέψουμε πατωτά ή να ανεβάσουμε την αρματωσιά μας πιο ψηλά(μετακίνηση στόπερ) αν δεν βλέπουμε ιδιαίτερα αποτελέσματα. 

Αποτελέσματα βυθομέτρησης

Γενικές κατευθύνσεις

α)Στα πρωινά μας ψαρέματα ειδικά σε βραχότοπους δεν χρειάζονται οριακές  βυθομετρήσεις, καθώς τα ψάρια μπορούν να κυνηγήσουν πολύ ψηλότερα από το βυθό. Στην περίπτωση μαλαγρώματος με μπικατίνι έχει αποδειχθεί εδώ και χρόνια, ότι τα σημαντικά τσιμπήματα μπορεί να προκύψουν ακόμη και στα μεσόνερα και από ψάρια υπεράνω υποψίας (πχ. σαργοειδή, τσιπούρα).


β)Ελέγχουμε μια περιοχή εκτελώντας αρκετές "δειγματοληπτικές" βολές κυρίως ψαρεύοντας σε βραχώδεις βυθούς, ώστε να είμαστε  κάπως πιο σίγουροι καθώς οι εκπλήξεις είναι πιο συχνές.


γ)Βυθομετρούμε εντός βεληνεκούς ρίψης του καλαμιού αλλά και σφεντόνας, εφόσον θα "παίξουμε" με μπικατίνο, διαφορετικά μια υπερβολικά μακρινή σε απόσταση βυθομέτρηση δεν έχει νόημα.


δ)Σε συνθήκες έντονου κυματισμού μια οριακή βυθομέτρηση θα σημάνει ενδεχομένως πολλά σκαλώματα. 


ε)Προσοχή στο casting weight του καλαμιού και στα γραμμάρια του βυθομετρητή. Καλό είναι για λόγους ασφαλείας του καλαμιού να περιοριστούμε σε γραμμάρια κοντά στο μέσο όρο του C.W. 


στ)Εάν διαπιστώσουμε έντονα κατηφορικό βυθό, μπορούμε να σημαδέψουμε ένα συγκεκριμένο νοητό σημείο σε απόσταση από την ακτή και να βυθομετρήσουμε εκεί στο μισό έως ένα μέτρο από το βυθό. Φυσικά προσέχουμε να μαζεύουμε εγκαίρως προς αποφυγή σκαλώματος. Καλό είναι να αποφεύγεται σαν είδος βυθού στα πρώτα στάδια  ενασχόλησης με την τεχνική. 

ζ)Πηγαίνοντας σε μια άγνωστη περιοχή πρώτα βυθομετράτε, αποφασίζετε αν σας κάνει σαν βυθός και κατόπιν μαλαγρώνετε. Εννοείται ότι καλό είναι να κρατάτε γενικά ένα αρχείο με βάθη περιοχών, ώστε να ξεκινάτε αμέσως το ψάρεμα την επόμενη φορά δίχως περιττές  καθυστερήσεις. 

η) Ποτέ δεν πηγαίνουμε για ψάρεμα έχοντας μόνο έναν βυθομετρητή καθώς τα σκαλώματα από την πρώτη βολή είναι και αυτά στο πρόγραμμα.

θ)Ακρίβεια στα μήκη του παράμαλλου. Η αντικατάσταση του φθαρμένου παράμαλλου με ένα άλλο του ίδιου ακριβώς μήκους βοηθά στην ομαλή συνέχιση του ψαρέματος δίχως την εκ νέου ανάγκη για βυθομέτρηση.Σε αυτό καθοριστικό ρόλο παίζει η προετοιμασία αριθμού παράμαλλων δεμένων από το σπίτι μας ισοδύναμου μήκους. 

ι) Μετρήσατε? Είσατε οκ? Κρατήστε τεντωμένη την αρματωσιά με το αγκίστρι στη βάση του μηχανισμού πχ. και δείτε δε πιο  σημείο του καλαμιού περίπου "πέφτει" το στόπερ  Έτσι θα μπορείτε να τσεκάρετε ανα τακτά διαστήματα ότι το στοπερ βρίσκεται σταθερό εκεί, που πρέπει (δεν κυλά δλδ.). Επιπλέον θα μπορείτε πολύ εύκολα να δέσετε νέο στόπερ δίχως την ανάγκη της εκ νέου  βυθομέτρησης.
  

Αγοράζοντας μηχανάκι για το εγγλέζικο ψάρεμα

Λαμβάνουμε εξ' αρχής ως δεδομένο ότι απευθυνόμαστε σε επίδοξο ή άπειρο ψαρά. Συνεπώς η παρακάτω πρεσέγγιση είναι αυτή, που θεωρήθηκε ως η ενδεδειγμένη, ώστε να γίνουν κατανοητά πέντε πράγματα, απαραίτητα για την αγορά ενός μηχανισμού σε αυτό το αρχικό στάδιο γνωριμίας και εξοικείωσης με την εγγλέζικη τεχνική.

Τύπος: Υπάρχουν χονδρικά τα Νο 1000, 2000 ή 3000 πχ. Η πλειοψηφία προτιμά κάτι μεταξύ του πρώτου και του δεύτερου. Όχι ότι ένα 3000 είναι ακατάλληλο. Όλα εξυπηρετούν διαφορετικές αποστολές, γούστα και φυσικά έχουν διαφορετικές χωρητικότητες σε μέτρα πετονιάς. Ένας μηχανισμός  μεταξύ 1000-2000 είναι μια καλή επιλογή.

Ταχύτητα λειτουργίας : Κατά βάση κάνουμε λόγο για ένα μηχανισμό με αναλογία περιστροφής 5:1. Αυτό σημαίνει ότι ο μηχανισμός μπορεί να πετύχει 5 πλήρη τυλιγματα πετονιάς στη μπομπίνα του σε μια πλήρη περιστροφή της μανιβέλας. Είναι ένας καλός λόγος περιστροφής, ο οποίος επιτρέπει καλή επαφή με το οποιοδήποτε δυναμικό και "δύστροπο" ψάρι καθώς μπορούμε να ελέγχουμε σχετικά εύκολα τις απότομες αλλαγές στις κινήσεις του.

Βάρος: Ο μηχανισμός δεν είναι μια ανεξάρτητη συσκευή αλλά μέρος ενός συστήματος (καλάμι, μηχανισμός, πετονιά, αρματωσιά), το συνολικό βάρος του οποίου θα καταλήξει στα χέρια μας για πολύωρα ψαρέματα. Φροντίστε να είναι όσο το δυνατόν πιο  ελαφρύς.

Φρένο: Μια πολύ καλή επιλογή είναι το μπροστινό φρένο*. Έχει στατιστικά τις λιγότερες φθορές-δυσλειτουργίες και ελέγχεται εύκολα από το χρήστη ως εργαλείο. Συνήθως δεν διαθέτει μικρορυθμίσεις μπλοκαρίσματος ακριβείας, όπως άλλοι μηχανισμοί με  σύνθετα συστήματα φρένων (εμπρός-πίσω, fighting drag κλπ.). Αυτό σε καμιά απολύτως περίπτωση δεν συνιστά μειονέκτημα. 

*Σε αρκετά μοντέλα με μπροστινό σύστημα φρένου παρατηρείται ότι χρειάζεται να στρίψουμε πάρα μα πάρα πολλές φορές το στροφείο μέχρι να αρχίσει το φρένο να "δίνει" ικανοποιητικά. Προσέξτε αυτό το θέμα γιατί δεν θα έλεγα ότι είναι και πολύ βολικό, όταν μάλιστα οι καταστάσεις απαιτήσουν γρήγορες αντιδράσεις με αυξομειώσεις...! 

Ανταλλακτική μπομπίνα: Όχι ότι "καιγόμαστε" αλλά καλό είναι να συνοδεύεται ο μηχανισμός και από δεύτερη. Θα μας βοηθήσει για δύο βασικούς λόγους. Πρώτον μπορούμε εύκολα και μετά από αρκετή χρήση-φθορά  της πετονιάς να την τυλίξουμε στη δεύτερη μπομπίνα χρησιμοποιώντας ανάποδα αυτή τη φορά το αχρησιμοποίητο τμήμα της. Δεύτερον έχοντας και δεύτερη μπομπίνα μπορούμε να έχουμε μαζί μας στο ψάρεμα δύο διαφορετικές σε διάμετρο πετονιές έτοιμες για χρήση στο μηχανισμό μας.

Χωρητικότητα: Μηχανισμός με "ρηχή" μπoμπίνα περίπου στα 140 μέτρα( και πολλά ίσως είναι) για μάνα 0.20 είναι πάνω κάτω ένας καλός αριθμός, που συγχρόνως  καλύπτει νορμάλ και ακραίες καταστάσεις σε ανάγκες πετονιάς.

Αρμονικό δέσιμο & αποστάσεις: Προσαρμόστε το μηχανισμό στο ήδη υπάρχον καλάμι σας (πάρτε το καλάμι μαζί σας) ή στο υποψήφιο προς αγορά καλάμι. Βρείτε έναν τρόπο τέλος πάντων να το τσεκάρετε. Ελέξτε όλες τις δυνατές αποστάσεις σε σχέση με το σώμα σας, τα χέρια σας. Βιδώνει και σταθεροποιείται καλά πάνω στο καλάμι? Γενικά να αισθάνεσθε καλά, όταν το κρατάτε ως σύνολο στα χέρια σας.

Σέρβις-ανταλλακτικά: Δεν βλάπτει, αν το γνωρίζετε και αυτό(γινεται στην ελλαδα ή εξωτερικό, επάρκεια ανταλλακτικών , καλή αντιπροσώπευση στην ελλάδα κλπ.).

Κόστος αγοράς: Το κόστος αγοράς  ξεκινά από 25-45 ευρώ και φθάνει έως το "άπειρο"...! Αρκεί απλά να ξέρετε καλά  ΤΙ ζητάτε μα κυρίως για ποιο ΛΟΓΟ το ζητάτε. 


Σ.Σ. 

Αντίστοιχες πληροφορίες για καλάμι εγγλέζικης τεχνικής μπορείτε να βρείτε εδώ.

ΠΡΟΣΟΣΧΗ!
Στο εμπόριο κυκλοφορούν μηχανισμοί, που έχουν σαν βάση υλικό κατασκευής το Μαγνήσιο. Το εν λόγω υλικό ΔΕΝ συστήνεται για ψάρεμα σε θαλασσινό νερό καθώς είναι υπερευαίσθητο στο φαινόμενο της ηλεκτρόλυσης κατά την επαφή με το νάτριο. Εκτός φυσικά, εάν ο κατασκευαστής μπορεί να εγγυηθεί το αντίθετο...

Εγγλέζικο ψάρεμα: Το Βεληνεκές στη βολή

Η ικανοποιητική εκτέλεση βολής σε μια αξιόλογη απόσταση είναι αποτέλεσμα συνδυασμού διαφόρων παραγόντων. Είναι η τεχνική της βολής, η ορθή αξιοποίηση του casting weight  του καλαμιού (c.w.), ο αριθμός και η ποιότητα των οδηγών του, το γέμισμα του μηχανισμού, ποιότητα και η διάμετρος της μάννας οι καιρικές συνθήκες ίσως και κάτι άλλο ,που μπορεί τώρα να διαφεύγει.

Σαν πολλά δεν τα βάλλαμε... εεεε? Πολλά ή λίγα πάντως αυτή είναι η πραγματικότητα. Μην ανησυχείτε όμως, δεν θα αναλύσουμε ολόκληρα κεφάλαια της Φυσικής, απλά θα βάλλουμε να δουλέψει λίγο η λογική μας. Ας τα πάρουμε ένα ένα.

Τεχνική εκτέλεσης: Κατά κανόνα μιλάμε για δύο βασικές προτιμήσεις. Η μια είναι μια απλή ρίψη της αρματωσιάς, κατά την οποία φέρνουμε το καλάμι σε πλάγια θέση σε σχέση με το σώμα μας ρίχνοντας απότομα εμπρός καλύπτοντας  κοντινές έως και πολύ κοντινές αποστάσεις. Πρόκειται για ενέργεια δίχως ιδιαίτερες τεχνικές απαιτήσεις και φυσικά αξιώσεις για αποστάσεις από πλευράς ψαρά. Προς το τέλος του  βίντεο, που ακολουθεί θα καταλάβετε τι ακριβώς εννοώ.







Υπάρχει όμως και η δυναμική βολή (overhead), με την οποία μπορούμε να επιτύχουμε εξαιρετικά μεγάλη εμβέλεια ακόμη και με φελλούς έρματος 1+1 ή 2+1, πάντα φυσικά και με τη βοήθεια ευνοικού ανέμου ή με πλήρη άπνοια.   

Casting weight : Μην θεωρήσετε ως δεδομένο ότι μεγάλο c.w. σημαίνει de facto και μεγάλη εμβέλεια βολής. Επιχειρήσαμε βολές με καλάμι 10-30 γρ. χρησιμοποιώντας φελλούς και αρματωσιές σε διάφορα εύρη γραμμαρίων. Οι καλύτερες και μακρύτερες βολές πραγματοποιήθηκαν με συνολικό έρμα κοντά στα 15-20 γρ. δλδ. κοντά στο μέσο όρο του συνολικού c.w. του καλαμιού. Τότε διαπιστώσαμε ότι το καλάμι άρχισε να "βεργίζει" αποτελεσματικότερα φελλό και αρματωσιά. Ούτε στα 7-10 γρ. , ούτε στα +20 γρ. Μην ξεχνάτε πως ανεξάρτητα της όποιας φυσικής μας δύναμης, το καλάμι είναι αυτό, που στην ουσία έλκει και βάλλει την αρματωσιά, γι΄ αυτό φροντίζουμε να του εξασφαλίσουμε τις καλύτερες δυνατές συνθήκες λειτουργίας.

Οδηγοί καλαμιού: Τόσο ο συνολικός αριθμός τους όσο και η ποιότητα του υλικού κατασκευής τους συντελούν στην απόσταση της εμβέλειας μιας βολής, καθώς εδώ παίζει καταλυτικό ρόλο ο παράγων "τριβή" και η μείωση της κινητικής ενέργειας. 

Πετονιά μάννας :Μια απλή αλλαγή πχ. από 0,20 σε 0,18 θα σας πείσει. Προυπόθεση βέβαια ότι μιλάμε για πραγματικό 0,20 και επίσης πραγματικό 0,18 ! Από κει και πέρα σίγουρα σημαντικοί παράγοντες  είναι το υλικό κατασκευής της, ο βαθμός ελαστικότητας σε συνδυασμό με χαμηλή μνήμη και ο βαθμός χρήσης-φθοράς της.

Μηχανισμός: Το χείλος της μπομπίνας(οβάλ, κοφτό κτλ.), το υλικό κατασκευής της(πλαστικό,μεταλλικό) όσο και το γέμισμά της (οριακά γεμισμένη, υπεργεμισμένη ή ελλειπής) διαμορφώνουν στο βαθμό, που τους αναλογούν, συνθήκες μακρινής ή κοντινής εμβέλειας.

Από αριστερά: α)οριακά γεμισμένη, β)υπεργεμισμένη, γ) ελλειπής

Επίσης σημαντικό και το μέγεθος του μηχανισμού. Άλλη η διαχείριση στην απελευθέρωση της πετονιάς σε ένα Νο 1000, 2000 ή 3000.


Άνεμος: Εννοείται πως μιλάμε πάντα για ιδανικό άνεμο  100% "πλάτη" ή έστω ελαφρώς πλάγιο αλλά πάντα από τα νώτα μας.


Καλά ψαρέματα

Δεσίματα στην εγγλέζικη τεχνική

Στα παρακάτω links μπορείτε να δείτε ορισμένα πολύ κατατοπιστικά videos (Νο. 1-4) του κ. Γιάννη Γιατράκου-www.customrods.gr, που θα βοηθήσουν στο ασφαλές στήσιμο μιας αρματωσιάς στην εγγλέζικη τεχνική. 

1)Σύνδεση μάνας-παράμαλλου
 

2)Σύνδεση μάνας-παράμαλλου με τη μέθοδο θηλιά-θηλιά 

3)Δέσιμο στόπερ 

4)Δέσιμο για αγκίστρι με παλέτα 

5)Δέσιμο αγκιστριού με μάτι (κρίκο) 

Τα δολώματα στην εγγλέζικη τεχνική

Διαβάζω κατά καιρούς σε φόρουμ απόψεις φίλων ψαράδων και συνομιλώ στα ψαρέματα με ανθρώπους, οι οποίοι κάνουν λόγο για θαλασσινά και μη θαλασσινά δολώματα, για "γνωστά" και "άγνωστα" στα μάτια των ψαριών και τις διατροφικές τους συνήθειες δολώματα. Απόψεις, που αγγίζουν την ακρότητα, απόψεις, που αγγίζουν το επιστημονικό πεδίο της θαλάσσιας βιολογίας ή της ιχθυολογίας, απόψεις μετριοπαθείς κτλ. Απόψεις, που προσπαθούν να αποδείξουν άραγε τι και σε ποιον? Αν έχει δίκιο ο (Α) έναντι του (Β) ή ο (Γ) έναντι του (Δ) ? 

Δεν υπάρχει λόγος να τρελαινόμαστε άδικα! Ψάρια προσπαθούμε να πιάσουμε. Ζωντανούς οργανισμούς κυνηγάμε, οι οποίοι προσπαθούν και αυτοί με τη σειρά τους να τραφούν κατά το δοκούν. Αναγνωρίζουν τις πηγές τροφής τους ή τις εν δυνάμει πηγές βασιζόμενα σε συγκεκριμένα χαρακτηριστικά μεμονωμένα ή σε συνδυασμό. Το πρώτο είναι η κίνηση. Είναι ο πανάρχαιος και βασικός κανόνας της θάλασσας, σύμφωνα με τον οποίο ό,τι κινείται πεθαίνει ή τουλάχιστον είναι υποψήφιο να πεθάνει. Το δεύτερο είναι η εικόνα ως φωτογραφία. Είναι αυτό το "κάτι", που δημιουργεί στο ψάρι την τάση να ανοίξει το στόμα του, για να γευθεί αυτό που  τράβηξε οπτικά το ενδιαφέρον του. Μπορεί να είναι το σχήμα, το χρώμα ή και τα δυο μαζί. Το τρίτο είναι οι μυρωδιές και οι γεύσεις. Πρόκειται για ουσίες, οι οποίες είναι ή ενδεχομένως είναι προσφιλείς και ερεθίζουν τον εγκέφαλο τους,  ο οποίος  τα ενεργοποιεί θηρευτικά. Μπορεί π.χ. να είναι το αίμα, η ζωική πρωτεΐνη κλπ. Το τέταρτο και σημαντικότερο είναι οι αποθηκευμένες εγκεφαλικά προσλαμβάνουσες παραστάσεις. Κοινώς πρόκειται για το παράδειγμα του μεγαλύτερου ηλικιακά ψαριού, το οποίο "διδάσκει" το μικρότερο με τις διατροφικές του συνήθειες. Αυτή μάλιστα η περίπτωση δημιουργεί σε μεγάλο βαθμό και τα τοπικά ειδικά χαρακτηριστικά της διατροφικής συμπεριφοράς των ψαριών μιας περιοχής. Έτσι λοιπόν το ψάρι γνωρίζει και αναγνωρίζει θαλάσσιες περιοχές αναζητώντας πολύ  συγκεκριμένες πηγές τροφής.

Εμείς από την πλευρά μας ως ψαράδες τι κάνουμε? Χρησιμοποιούμε πάσης μορφής δολώματα προσπαθώντας να "παίξουμε" με τις παραπάνω παραμέτρους μεμονωμένα ή συνδυαστικά. Τίποτα παραπάνω τίποτα παρακάτω. Αυτή είναι μια πραγματικότητα και δεν μιλάμε αυτή τη στιγμή μόνο για την εγγλέζικη τεχνική αλλά και για κάθε άλλη μορφή αλιευτικής τεχνικής, που βασίζεται σε αγκίστρι. Anything goes. Παίζουν τα πάντα. Μπιγκατινο, Φαραώ, ζυμάρι, pellets, ζωντανά (μικροψαρα, καβουράκι, γαρίδες, καραβίδες, μικρά οστρακοειδή), φιλέτο ψαριού, κοτόπουλο μέχρι ...σκέτο ψωμάκι και οτιδήποτε! Καλός ψαράς δεν είναι μόνο αυτός, που βγάζει ένα καλό ψάρι αλλά και αυτός, που αφουγκράζεται καλά τη φύση γύρω του και καταλαβαίνει πως να συμπεριφερθεί κατά περίπτωση.

Πολύς λόγος γίνεται για το μπικατινο και την σύνδεσή του με την εγγλέζικη τεχνική. Άλλοι το εκθειάζουν, άλλοι το αναθεματίζουν, άλλοι το χαρακτηρίζουν ως "ξένο" στοιχείο στη διατροφική αλυσίδα του θαλάσσιου νερού, ενώ άλλοι το θεωρούν περιστασιακά ακατάλληλο από περιοχή σε περιοχή κτλ. Ποιος έχει δίκιο τελικά? Όλοι και κανένας, συγχρόνως, είναι η απάντηση! Δίκιο έχει μόνο το ψάρι, που το βλέπει, το γεύεται, του αρέσει η δεν του αρέσει και το ξανακυνηγα η αδιαφορεί αντίστοιχα. Αυτό έχει το δικαίωμα γνώμης και την εκφράζει, όταν και όποτε θέλει αυτό. Η ταύτιση του μπικατινο με την εγγλέζικη τεχνική οφείλεται καθαρά στους  παραδοσιακούς λόγους καταγωγής και σε τεχνικούς καθώς αποτελεί μια ολοκληρωμένη μέθοδο δολώματος-μαλαγρωματος, η οποία προϋπήρχε στο float fishing αρκετά πριν την εμφάνιση του εγγλέζικου. Για το μαλάγρωμα με μπικατίνι  μπορείτε να ανατρέξετε εδώ .


Επιχειρήματα λοιπόν τύπου ..."πως να το φάει το (χ) δόλωμα, αφού δεν ανήκει στη θαλάσσια διατροφική αλυσίδα ?" δεν είναι σωστά. Τα ψάρια έλκονται ή ερεθίζονται από εικόνες, κινήσεις, γεύσεις και κυρίως από το φυσικό κυνηγετικό τους ένστικτο. Εμείς με τα δολώματά μας, φυσικά ή τεχνητά, προσπαθούμε να ανταποκριθούμε εντός αυτών των παραμέτρων άλλωτε επιτυχώς και άλλωτε ανεπιτυχώς.


Καλα ψαρεματα

Αγορά πετονιάς-Οι αριθμοί λένε πάντα την αλήθεια ?

Σε πολλά από τα αξεσουάρ και παρελκόμενα για  το ψάρεμα με την εγγλέζικη τεχνική βλέπουμε την αναγραφή διαφόρων αριθμητικών ενδείξεων. Ένα από αυτα είναι η πετονιά, μάννας και  παράμαλλου. Ο ανταγωνισμός  μεταξύ των εταιριών κατασκευής ειδών αλιείας βρίσκεται στην εποχή μας στο ζενίθ. Μεγάλη ώθηση φυσικά σε αυτό έχουν δώσει και τα διαγωνιστικά αλιευτικά events (παγκόσμια-ευρωπαικά πρωταθλήματα, σύλλογοι, ρεκόρ κ.α) ο ειδικός περιοδικός  τύπος κτλ. Όταν μάλιστα μιλάμε για την εγγλέζικη τεχνική και τις πετονιές της ο εμπορικός ανταγωνισμός εστιάζεται κυρίως στις εξής λέξεις: δυνατότερη-λεπτότερη πετονιά. Αυτό έχει περάσει στην ψυχολογία και εν γένει στην καταναλωτική  νοοτροπία του ερασιτέχνη ψαρά. 

Αντοχή και διάμετρος πετονιάς μάννας-παράμαλλου:Μεγάλη  λοιπόν μερίδα των ψαράδων δίνει έμφαση στα κιλά αντοχής, ενώ υπάρχουν και αυτοί, οι οποίοι εντυπωσιάζονται  από την εξαιρετικά λεπτή αναγραφόμενη στη συσκευασία διάμετρο σε συνδυασμό και με το πρώτο. Στο εμπόριο κυκλοφορούν πλήθος από προιόντα, τα οποία  "υπόσχονται" διάφορα χαρακτηριστικά και δυνατότητες.Εμείς δεν πρόκειται να παρουσιάσουμε κάποιο εξειδικευμένο συγκριτικό τεστ αντοχής ή έλεγχο πιστότητας διαμέτρου. Κάτι τέτοιο απαιτεί πολύ χρόνο και πολλά δείγματα. Αυτό βέβαια δεν μας αποτρέπει να έχουμε μεν μια προσωπική  γνώμη, που όμως λίγο ενδιαφέρον έχει.

Ερώτηση: Υπάρχουν πετονιές(μάννες & παράμαλλα),στις συσκευασίες των οποίων αναγράφονται ανακριβή ή και σκόπιμα παραπλανητικά στοιχεία?

Απάντηση: ΝΑΙ  υπάρχουν σύμφωνα με τον Pierangelo Zanetta πρόεδρο της EFTTA (European Fishing Tackle Trade Association) στο πλαίσιο ανακοίνωσης του νέου εμπορικού κανονισμού (EFTTA Line Charter) για τη διανομή και πώληση monofilaments, ο οποίος θα τεθεί σε επίσημη ισχύ από το 2012. Τα λόγια του προέδρου, αν και απλά, είναι χαρακτηριστικά αποτυπώνοντας τη σημερινή πραγματικότητα αλλά και τη διάθεση για αλλαγή πλεύσης...!

 "Σαν εμπορική ένωση δεν μπορούμε να δεχτούμε μια κατάσταση, όπου τα νομοταγή μέλη συγκρίνονται βρισκόμενα σε δύσκολη θέση έναντι των επιχειρήσεων, που δεν σέβονται τους νόμους. Πρέπει να δείξουμε ότι ενεργούμε για μια βιομηχανία, που σέβεται τα καταναλωτικά δικαιώματα".

Αρκετές εταιρίες μάλιστα έχουν είδη ανταποκριθεί υπογράφοντας τη νέα αυτή εμπορική συνθήκη με σκοπό την σωστή και αντικειμενική αναγραφή των δεδομένων (αντοχή & διάμετρος) πάνω στις συσκευασίες πετονιάς αλιείας. Αυτό θα προκύψει βάσει κοινά αποδεκτών και αντικειμενικων επιστημονικών τεστ. Έτσι από το 2012 τα εναρμονισμένα με το EFTTA Line Charter μέλη θα συμπεριλαμβάνουν στις συσκευασίες των προιόντων πετονιάς monofilament ειδική σήμανση πιστοποίησης προς διασφάληση τόσο της χονδρικής όσο και της λιανικής αγοράς και προς αποφυγή παραπλανητικών προιόντων. 

Πηγές :  EFTTA , EFTTA Line Charter  

Σ.Σ.

Μπείτε σε μια διαδικασία πραγματικής έρευνας αγοράς πριν καταλήξετε κάπου. Κυρίως αφιερώστε χρόνο. Ευτυχώς υπάρχουν και αρκετοί ιδιοκτήτες καταστημάτων ειδών αλιείας, οι οποίοι έχουν "γράψει" πολλές εκατοντάδες, αν όχι χιλιάδες, ώρες με το καλάμι στο χέρι, ξεχωρίζοντας ορισμένα ποιοτικά προιόντα (λίγα και καλά) ειδικά στον τομέα "πετονιές"... !

Θα μου πει κάποιος τώρα τι σημασία έχουν οι διάμετροι, αν δλδ. το 0,14 είναι πραγματικό 0,15-0,165 ή το 0,18 είναι 0,20 πχ. Η απάντηση είναι ότι α) δεν μας τα κάνουν δώρο αλλά τα πληρώνουμε και μάλιστα με ουκ ευκαταφρόνητα ποσά και β) η τεχνική, για να αποδώσει τα μέγιστα κατά περίπτωση, απαιτεί καλή γνώση για αξιοποίηση και συνεργασία όλων των υλικών, που την συνθέτουν.