Οι παρακάτω γραμμές θα χαρακτηρισθούν από κάποιους ενδεχόμενα ως αιρετικό κείμενο, που ανάγεται στην εποχή του μεσαίωνα. Επιτρέψτε μου να έχω άποψη, βασισμένη καθαρά σε πρακτικές εφαρμογές. Προσωπικά θεωρώ πως έχουμε, λίγο-πολύ, "κακομάθει" ή ακόμη χειρότερα "πονηρέψει" τα ψάρια και εμείς οι ίδιοι και εξηγούμαι.
Η εγγλέζικη τεχνική συνηθίζουμε να λέμε ότι βασίζεται στα ψιλά εργαλεία, στην ελαστικότητα του συνολικού συστήματος, στην παραβολική δράση του καλαμιού κλπ. Ξεχνάμε και κάτι ακόμα όμως πάρα πολύ βασικό. Η τεχνική βασίζεται και στην ΕΞΑΠΑΤΗΣΗ.
Αυτή είναι η πρώτη και κύρια αιτία σύλληψης ψαριών διατροφικά μίζερων και φύσει υποψιασμένων, όπως ο σαργός και η τσιπούρα και μάλιστα στο φως της ημέρας. Εξαπάτηση, που βασίζεται στη διακριτική παρουσιάση, στο φυσιολογικό βύθισμα, στο παίξιμο του μακρυού παράμαλλου στο θαλάσσιο ρεύμα κλπ. Ως που μπορεί να φθάσει άραγε αυτό το παιχνίδι με τη νοημοσύνη των ψαριών? Μήπως έρχεται κάποτε η στιγμή του κορεσμού μιας κατάστασης?
Πριν 4-5 χρόνια σε πρωινά ψαρέματα αναζητούσα με άλλους φίλους, τους σαργούς σε βραχότοπους χρησιμοποιώντας το τότε χαρακτηρισμένο ως "κλωστούλα", παράμαλλο 0,165 μήκους 1,50 μέτρου και τώρα εν έτει 2011 η παραπάνω διάμετρος αντιμετωπίζεται από τα ψάρια στους ίδιους τόπους σαν "καραβόσχοινο"...! Προσωπικά με προβληματίζει ως θέμα, καθώς όλο και περισσότεροι ψαράδες καταλήγουμε σε παρόμοια συμπεράσματα αργά ή γρήγορα.
Υπάρχουν απόψεις αλληλοσυγκρουόμενες αναφορικά με τα παράμαλλα και τα διαμετρήματα, τύπου..."Ποια η διαφορά του 0,14 με το 0,16 ...σιγά τις διαφορές...αφού με γυμνό μάτι δεν κάνουν διαφορά...και τα δύο fluorocarbon είναι έτσι και αλλιώς... "κλπ. Η διαφορά υπάρχει, μαθηματικά- επιστημονικά είναι δεδομένη και δεν αποτελεί αντικείμενο διαπραγμάτευσης, που βασίζεται σε κριτήρια ατομικής όρασης ή προσωπικής άποψης. Αυτό απ΄ ότι φαίνεται το αντιλαμβάνονται πλήρως και οι κάτοικοι της θαλασσας.
Στον "πυρετό" του Νο 0,14-0,12 και κάτω...!
Υπάρχουν εταιρίες, που διαθέτουν στο εμπόριο προιόντα πραγματικά διαμάντια με τεράστιες τεχνολογικά δυνατότητες χαρακτηρισμένα για την μαθηματική τους ακρίβεια. Εξαιρετικά λεπτές και με ισχυρή για τη διάμετρο αντοχή. Είναι όμως ΕΝΑ όπλο δεν είναι ΤΟ όπλο. Μέχρι να φθάσουμε εκεί υπάρχει και το 0,155, το 0,165 το 0,17. Κανονικά δεν θα έπρεπε να είναι από τις πρώτες μας κατ' ανάγκη επιλογές. Ας μην πάμε αβίαστα στις ακραίες επιλογές, αναζητώντας εναγωνίως λύση στην αψαριά μας. Να το κάνουμε πιο κατανοητό, για να το καταλάβουμε?
Πάρτε για παράδειγμα την αλόγιστη χρήση αντιβιοτικών φαρμάκων. Χρήση στο πρώτο απλό κρυολόγημα. Αποτέλεσμα? Πολλοί πλέον ιοί και μικρόβια έχοντας αποκτήσει μεγάλη αντοχή και πονηριά απέναντι στα αντισώματα καθιστούν σήμερα ανίσχυρα πολλά μέχρι χθές θεωρητικά ισχυρά αντιβιοτικά φάρμακα. Με άλλα λόγια κορεσμός.
Κάτι ανάλογο παρατηρώ ότι πάει να γίνει και με τα παράμαλλα. Πάμε να κυνηγήσουμε τσιπούρες 2-3 κιλά ή σαργούς θηρία και οτιδήποτε άλλο με τριχούλες. Ωραία κάποιος πολύ έμπειρος ίσως καταφέρει να τα βγάλει με το 0,14, το 0,12 ή το 0,08 ! Δεν είναι αυτό το θέμα όμως. Η συστηματική τους χρήση πονηρεύει σταδιακά τα ψάρια σε τέτοιο βαθμό, ώστε οτιδήποτε ελάχιστα "χονδρότερο" φαντάζει στα μάτια τους ως συρματόσχοινο. Αυτή η κατάσταση δημιουργεί νέες απαιτήσεις, που ξεπερνάνε ακόμα και το επίπεδο ανταγωνισμού ενός παγκοσμίου πρωταθλήματος αλιείας. Όλα για το ψάρι "τρόπαιο" τελικά ? Με τον τόπο, που σιγά σιγά "καίγεται"? Κάποια μάλιστα στιγμή θα φθάσει να φαίνεται "βαπορίσιος κάβος" και το 0,10. Η νοημοσύνη των ψαριών εξελίσσεται με γεωμετρική πρόοδο. Αυτό είναι νομοτελειακό.
Μήπως σιγά σιγά αρχίζουμε να εξαπατάμε τους εαυτούς μας αντί για τα ψάρια? Που θα μας οδηγήσει μελλοντικά αυτή η άτυπη κόντρα ανάμεσα σε "κλωστούλες" και "τριχούλες"?
Φίλοι νεοεισερχόμενοι ψαράδες: Το 0,08, το 0,10 ή το 0,12 δεν είναι υποχρεωτικά ένδειξη μεγάλου ψαρά. Στα ψάρια της λίμνης λειτουργούν με πολύ καλά αποτελέσματα. Αντίθετα στο θαλασσινό νερό, όπου τα ψάρια είναι μαχητικότερα, τα εν λόγω παράμαλλα μόνο "δυστυχία" φέρνουν κατά το πλείστον.
ΑπάντησηΔιαγραφή