Σε αυτήν την ενότητα θα κάνω αναφορά σε διάφορα "περίεργα" ,που συνάντησα μετά από βόλτες σε γνωστά σημεία συνάντησης ψαράδων στην παραλιακή λεωφόρο, από Στάδιο Ειρήνης και Φιλίας μέχρι και Βάρκιζα. Διαπίστωσα μια εντυπωσιακή αύξηση των φίλων της εγγλέζικης τεχνικής γεγονός, που επιβεβαιώνει κατά κάποιο τρόπο την γενικότερη αυξητική τάση σε πανελλήνιο επίπεδο. Το πιο ευχάριστο και συγχρόνως ενθαρυντικό είναι η συμμετοχή νέων έως και πολύ πολύ νέων ανθρώπων αφήνωντας μια αισιόδοξη νότα για το μέλλον της τεχνικής στην χώρα μας. Μέσα από ολιγόλεπτες συζητήσεις εντόπισα κάποια "σφάλματα" και θέλω να τα δημοσιοποιήσω με σκοπό την όσο το δυνατόν καλύτερη προαγωγή της τεχνικής και αν θέλετε σαν ελάχιστη υποχρέωση απέναντι σε αυτούς, που μας έδωσαν λίγο από το δικό τους χρόνο στο παρελθόν.
Το ψάρεμα γενικά, είναι όπως η οδήγηση. Οπως το μάθεις μικρός ή σου το μάθουν έτσι θα πορεύεσαι μέχρι τα βαθιά γεράματα. Ο πρώτος, που ομολογεί τα τεχνικά λάθη του παρελθόντος είναι ο ίδιος ο γράφων αυτό το κείμενο, δηλ. εγώ ! Όπως όμως θα έλεγε και ένας πολύ γνωστός φίλος και δάσκαλος της εγγλέζικης τεχνικής "μπήκα τελικά στον σωστό δρόμο" !
Πάμε τώρα να εξετάσουμε τι είδαμε και τι διαπιστώσαμε.
1)Παράμαλο μήκους 30-40 εκατοστών, το οποίο ενώνεται με τη μάνα μέσω ενός στρφταριού για καρχαρίες. Και όλο αυτό σε πεντακάθαρο μηδενικού ρεύματος και κυματισμού νερό.
Μια τέτοια αρματωσιά υστερεί σε διακριτική και φυσική παρουσίαση. Πονηρεύει τα ψάρια σε δραματικό βαθμό για να μην πω ότι τα διώχνει κιόλας εφόσον μιλάμε για πρωινό ψάρεμα σε κάλμα θάλασσα με ορατό βυθό.Ύστερα το στριφτάρι ακόμη και μικρό να είναι χαλάει τη συνολικό βαθμό ελαστικότητας του συστήματος.Ο άλλος βέβαια θα σου πει ότι έτσι έχει βγάλει μεγάλο ψάρι. Μπορεί και να έχει γίνει όπως το λέει.
Και εγώ μια μέρα πήγα κυνήγι για πέρδικες έχοντας μαζί μου μονόβολα φυσίγγια για αγριογούρουνα. Πυροβόλησα και πέτυχα μια πέρδικα με το μονόβολο σκάγι να της κόβει το κεφάλι. Αυτό δεν σημαίνει ότι τα μονόβολα φυσίγγια κάνουν για πέρδικες. Η εξαίρεση υπάρχει για να επιβεβαιώνεται ο κανόνας και όχι το αντίθετο.
2)Σφεντόνισμα με το μπιγκατίνο... όποτε το θυμηθούμε...αν το θυμηθούμε
Δεν λέμε να σφεντονίζουμε σαν τρελοί, αλλά μην πάμε και από την αντίθετη πλευρά του ποταμού. Στην αρχή προσπαθούμε να φέρουμε στην ψαρεύτρα μας ψάρια (μικρά μεγάλα δεν έχει σημασιά) και μετά διατηρούμε το ενδιαφέρον με τακτικές ρίψεις αναλόγως του ενδιαφέροντος δηλ. των τσιμπημάτων. Αυτό δεν το πετυχαίνουμε με σφεντόνισμα κάθε τέταρτο ή είκοσι λεπτά. Μην ξεχνάτε ότι το 80-90 % της συνολικής ποσότητας των σκουληκιών μας δαπανάται ως μαλάγρα εφόσον τα προορίζουμε ΚΑΙ για μαλάγρα. Υπολογίστε πόσο σας βγαίνει αναλογικά στο μισό ή στο ένα κιλό και διαχειριστείτε σωστα το υλικό σας αναλόγως και του χρόνου σας. Και πάλι θα πει κάποιος ότι πήγε με 10 σκουληκάκια μόνο και έπιασε ένα ψάρι ναααααααααα! Του εύχομαι να είναι έτσι πάντα και να μην ξοδεύεται αλλά αυτό είναι εξαίρεση όχι κανόνας εκτός και αν ψαρεύουμε μέσα σε κλουβί ιχθυοτροφικής μονάδας οπότε 10 σκουληκάκια= 10 ψαρούκλες νααααααααα σε 5 λεπτά και τέλος!!!
3)Ξενέρισμα ψαριων με το καλάμι.
Για κάποιους, ευτυχώς όχι πολλούς, είναι ένδειξη ανδρείας. Είναι όμως λάθος μεγάλο για 5 βασικούς λόγους: α)Αυξάνουμε τις πιθανότητες να πάμε σύντομα για αγορά καινούργιου καλαμιού, β) Ενδεχομένως θα χάσουμε ένα καλό ψάρι που τυχόν καρφώθηκε επιπόλαια γ) γινόμαστε κακό παράδειγμα, αν δείχνουμε την τεχνική σε νεοεισερχόμενους στο χώρο, δ) εθιζόμαστε σε έναν τρόπο τόσο "εύκολο" που όταν θα μας χτυπήσει το θηρίο θα είμαστε ανέτοιμοι να το αντιμετωπίσουμε σε όλες τις παραμέτρους της μάχης ειδικά, όταν θα είμαστε μόνοι δίχως δεύτερο άτομο ως αποχιστή και ε) κόψιμο του πιθανώς ήδη πριονισμένου παράμαλου στον αέρα.Δείτε κάπου μέσα στο βίντεο, για να καταλάβετε τι θα πει ασφαλές-σίγουρο ξενέρισμα σαργού με απόχη σε ήδη οριακά πριονισμένο παράμαλο!
fishing to Siros island - Ψάρεμα στην Σύρο from Elias Hatzigeorgiou on Vimeo.
4)Χρήση συρόμενης αρματωσιάς σε βάθη 4-4,5 μέτρων.
Δεν προσφέρει τίποτα μα απεναντίας δημιουργεί προβλήματα. Το 90% των νέων εμπειρικά εγγλεζάδων προτιμά για ανεξήγητο λόγο τη συρόμενη. Αφήνουν κοντό παράμαλο(μέτρο και κάτω), κατεβάζουν τα σχιστά βαρίδια σχεδόν πάνω στην ένωση μάνας-παράμαλου, βυθομετρούν εντελώς οριακά και αφήνουν τη στριφταροπαραμάνα να κάνει ολόκληρο "ταξίδι" μέχρι να τερματίσει στο στόπερ λες και ψαρεύουμε σε βάθος 10 μέτρων και άνω. Χάνουν έτσι την αμεσότητα του τσιμπήματος, χάνουν σε φυσικότητα-διακριτικότητα και χάνουν και στο θέμα του καρφώματος.
5)Μάχη ψαρά-ψαριού με το καλάμι σε κλίση σχεδόν οριζόντια.
Η αγωνία και η αδρεναλίνη ανεβαίνουν κατακόρυφα και έχουμε ξεχάσει να αξιοποιήσουμε το βασικό όπλο του καλαμιού μας...την παραβολική του δράση, όποια και αν είναι αυτή. Ένα κάθετα κρατημένο καλάμι θα κουράσει πολύ πιο σύντομα τον "αντίπαλο" και θα βοηθήσει να λειτουργήσει σωστά η όλη ελαστικότητα του συστήματος. Φυσικά εννοείται ότι κατά το τελικό στάδιο του αποχιάσματος, το καλάμι μας κατεβαίνει προς τα κάτω, για να μην μας σπάσει η κορυφή του σε ενδεχόμενο απότομο τελευταίο κεφάλι της "απελπισιάς", όπως το λέω.
6)Μεγάλες διαφορές σε αριθμητικά δεδομένα μεταξύ μάνας-παράμαλου.
7)Πανικοβλημένη διαδικασία αποχιάσματος.
Είτε είμαστε με παρέα είτε μόνοι, αν πάμε σε διαδικασία αγχωτικού αποχιάσματος ,μπορεί να χάσουμε το ψάρι έως και να σπάσουμε το καλάμι ή την απόχη.Γελάτε εεεε? Εγώ προσωπικά έχω πάθει στο παρελθόν το ένα και έχω δει να συμβαίνουν σε άλλους τα άλλα δύο. Η μανία να φέρουμε το ψάρι γρήγορα κοντά μας κάνει να ξεχνάμε τα πλέον βασικά του αποχιάσματος.
α)Μάθετε πρώτα να αποχιάζετε σωστά μόνοι σας. Δε λέω καλή η παρέα και η βοήθεια αλλά είναι σημαντικό να είμαστε έτοιμοι για αυτόνομη δράση.
β)Δεν κυνηγάμε να πιάσουμε το ψάρι με την απόχη αλλά να το οδηγήσουμε ουσιαστικά κουρασμένο μέσα σε αυτή.
γ)Δεν μαζεύουμε τη μάνα μέχρι το φελλό αλλά αφήνουμε κάποια απόσταση μάνας ώστε κρατώντας ψηλά το καλάμι να μπορούμε να χρησιμοποιήσουμε το ελεύθερο χέρι με την απόχη, η οποιά υποτίθεται ότι θα είναι πάντα δίπλα μας και με επαρκές μήκος κονταριού( 3μ.).
8) Κάρφωμα ψαριού με ταυτόχρονη άμεση ανάκτηση της πετονιάς.
Είναι δύο εντελώς διαφορετικές διαδικασίες. Η ανάκτηση έπεται του καρφώματος. Πολλοί το κάνουν με το επιχείρημα ότι μαζεύουν ταυτόχρονα τα "μπόσικα", τα οποία κανονικά θα έπρεπε να έχουν ήδη περιορίσει εκ των πρωτέρων. Πρώτα εξασφαλίζουμε το καλό αγκίστρωμα του ψαριού και εν συνεχεία αρχίζουμε την έλξη του, όπως άλλωστε συμβαίνει και στο casting. Η ταυτόχρονη εφαρμογή και των δύο κινήσεων δεν εξασφαλίζει τη σύλληψη ψαριών ειδικά μάλιστα όταν αυτά δεν έχουν πάρει καλά στο στόμα τους δόλωμα και αγκίστρι και τρώνε εξαιρετικά "μίζερα" ή πονηρά.
