25η Έκθεση ΚΥΝΗΓΙ ΨΑΡΕΜΑ ΚΑΤΑΔΥΣΗ ΚΑΜΠΙΝΓΚ - NATEX SHOW 2011!

Δελτίο Τύπου

25η Έκθεση ΚΥΝΗΓΙ ΨΑΡΕΜΑ ΚΑΤΑΔΥΣΗ ΚΑΜΠΙΝΓΚ - NATEX SHOW 2011!


Η μεγαλύτερη έκθεση στην Ελλάδα για τα υπαίθρια σπορ, γιορτάζει 25 χρόνια επιτυχίας!


Θα πραγματοποιηθεί από τις 1έως τις 5 Απριλίου 2011 στο πρώην Ανατολικό Αεροδρόμιο Ελληνικού
(λεωφόρος Βουλιαγμένης).


Οι Εκθέτες και οι Εκδόσεις Βαρβέρη, παρουσιάζουν πρώτα σ' εσάς τα νέα προιόντα και τις υπηρεσίες τους.


Η εύκολη πρόσβαση αλλά και το τεράστιο δωρεάν parking δημιουργούν συνθήκες μεγαλύτερης επισκεψιμότητας και επιτυχίας της διοργάνωσης.

Εκθέματα & υπηρεσίες

• Eίδη Υποβρυχίου Κυνηγίου
• Είδη Ελεύθερης Κατάδυσης
• Αυτόνομη Κατάδυση & Σχολές
• Είδη Αλιείας
• Είδη Camping
• Extreme Sports
• Κινητήρες Σκαφών
• Ηλεκτρονικά Όργανα Σκαφών
• Σκάφη / Κανό / Καγιάκ
• Ναυτιλιακός Εξοπλισμός
• Εκδρομικός Εξοπλισμός & Είδη Επιβίωσης
• Είδη Κυνηγίου & Σκοποβολής
• Εκτροφεία / Σχολές / Τροφές / Αξεσουάρ Σκύλου
• Μοτοσυκλέτες & ATV (τετράτροχες μοτοσυκλέτες)
• Εκδόσεις / DVD κ.λπ.

Για περισσότερες πληροφορίες επικοινωνήστε στο 210 7250981

Με την υποστήριξη των περιοδικών: ΒΥΘΟΣ - ΨΑΡΕΜΑ - ΣΚΑΦΟΣ - ΨΑΡΕΜΑ ΜΕ ΣΚΑΦΟΣ
GREEK DIVER - ΑΡΤΕΜΙΣ - CASTING

 Δωρεάν μεταφορά απο και πρός το εκθεσιακό!

Η μεταφορά γίνεται με πούλμαν από την στάση Μετρό "Αγ.Δημητρίου" πρός το Εκθεσιακό κέντρο Ελληνικού και αντίστροφα.

Αναχωρήσεις Παρασκευή, Δευτέρα & Τρίτη
Από Αγ.Δημήτριο: 16:00, 17:30, 19:00, 20:30
Από Εκθεσιακό: 16:45, 18:15, 19:45, 21:50

Αναχωρήσεις Σαββατοκύριακο
Από Αγ.Δημήτριο: 10:00, 11:30, 13:00, 14:30, 16:00, 17:30, 19:00, 20:30
Από Εκθεσιακό: 10:45, 12:15, 13:45, 15:15, 16:45, 18:15, 19:45, 21:50

Ωρες Λειτουργίας Έκθεσης
Παρασκευή 1 Απριλίου	16:00 - 21:30
Σάββατο 2 Απριλίου	10:00 - 21:30
Κυριακή 3 Απριλίου	10:00 - 21:30
Δευτέρα 4 Απριλίου	16:00 - 21:30
Τρίτη 5 Απριλίου	1600 - 21:30

 

Το μαλάγρωμα με μπικατίνι στην εγγλέζικη τεχνική και η συμπεριφορά των ψαριών

Μπικατίνι(bigattini). Δεν είναι μόνο δόλωμα, δεν είναι μόνο μαλάγρα. Είναι και τα δύο μαζί. Με τη χρήση της ειδικής σφεντόνας μπορούμε να επιτύχουμε ακριβές και αποτελεσματικό μαλάγρωμα, αρκεί βέβαια να είμαστε προσεκτικοί.

Συνθήκες θάλασσας-ανέμου: To ιδανικό είναι να έχουμε τον άνεμο και τα θαλάσσια ρεύματα "πλάτη".  Σε περίπτωση, που κάτι τέτοιο δεν υπάρχει (πχ. πλευρικό θαλάσσιο ρεύμα) απαιτείται μεγάλη προσοχή στο σφεντόνισμα. Φροντίστε ώστε τα σκουληκάκια να καταλήγουν κατά  τα βύθισμα χοντρικά κοντά στην αρματωσιά με ό,τι σημαίνει αυτό (ρίξιμο πιο δεξιά, πιο αριστερά, πιο μπροστά κλπ.). Διαφορετικά αλλού θα ψαρεύουμε και αλλού θα μαλαγρώνουμε.

Εποχή: Τους θερμότερους μήνες μπορούμε να τα χρησιμοποιήσουμε ως μαλάγρα απευθείας δίχως τη χρήση της κλασσικά εννοούμενης μαλάγρας (άλευρα, ιδιοκατασκευές κλπ.).

Τακτική: Ισχύει και εδώ ο κανόνας, που λέει ότι προσπαθούμε ΚΥΡΙΩΣ να προσελκύσουμε, να δελεάσουμε και δευτερευόντως να ταίσουμε. Άρα σφεντόνισμα με  μέθοδο και όχι άναρχα, διότι δεν ταίζουμε τσιπούρες και λαβράκια σε κλουβιά κάποιου ιχθυοτροφείου. Έχουν τύχει στιγμές, που τα ψάρια τρώνε του σκασμού δεξιά και αριστερά αδιαφορώντας σε βαθμό εκνευρισμού για το αγκίστρι μας. Ελεγχόμενα λοιπόν(κάθε 2-3 λεπτά). 

(Παρένθεση):Στο σημείο αυτό πρέπει να αναφερθεί ότι στην Μ. Βρετανία η πλειοψηφία ακολουθεί το σύστημα που λέει: σε κάθε ρίξιμο  της αρματωσιάς ακολουθεί αμέσως 1-2 βολές με τη σφεντόνα. Αυτό από την αρχή μέχρι το τέλος.  Προσωπικά έχω δει πολύ καλά αποτελέσματα και από αυτό το ρυθμό μαλαγρώματος σε περιβάλλον freshwater.

Ούτε πάλι κάνει καλό να σφεντονιζουμε τα μπικατίνι μας μια εδώ και μια εκεί, γιατί προκαλούμε σύγχυση στα ψάρια. Προσπαθούμε να ρίχνουμε την αρματωσιά μας σε συγκεκριμένο,όσο γίνεται βέβαια, σημείο έτσι ώστε να κρατάμε ένα σταθερό πυρήνα ενδιαφέροντος.  
Επίσης σημαντικό είναι το γεγονός του αργού ρυθμού, με τον οποίο βυθίζονται τα μπκατίνι. Κατά συνέπεια υπάρχει περιορισμός στο βάθος, που αυτά μπορούν να δουλέψουν ως μαλάγρα. Όταν μάλιστα επικρατεί και θαλάσσιο ρεύμα (επιφανειακό ή υποθαλάσσιο), αντιλαμβάνεσθε ότι δεν γίνεται πχ. να σφεντονίζουμε σε περιοχές βάθους άνω των 10 μέτρων. Στο εμπόριο υπάρχουν υλικά για την αντιμετώπιση τέτοιων καταστάσεων (κόλα για μπικατίνι), τα οποία δεν έχω χρησιμοποιήσει και δεν μπορώ να επεκταθώ.
 

Η  Συμπεριφορά των ψαριών

Ο τρόπος, με τον οποίο αντιδρούν τα ψάρια στη θέα των μπικατίνι, εξαρτάται από διάφορους παράγοντες (τόπος,είδος ψαριού, όρεξη, ώρα, ποιότητα μπικατίνι κλπ). Τα ψάρια δεν παύουν να είναι ζωντανοί οργανισμοί, άρα συμπεριφέρονται  κατά το δοκούν. Κατά κανόνα εκείνα που λειτουργούν ως "κράχτες" είναι τα πάσης μορφής μικρόψαρα. Δημιουργούν τον απαραίτητο "πανικό" και αυτή η εικόνα προκαλεί το ενδιαφέρον για τα μεγαλύτερα και μοναχικά θηράματα, τα οποιά λόγω μεγέθους /ηλικίας είναι πιο επιφυλλακτικά. 

Τα τελευταία κινούνται περιμετρικά του χώρου, που μαλαγρώνουμε κάνοντας  επιθετικά   "περάσματα" εντός της ψαρεύτρας μας. Δεν λειτουργούν στατικά, ειδικά αν πρόκειται για εκ φύσεως κυνηγετικά είδη πχ. λαβράκια, λίτσες κλπ. Γι' αυτό χρειάζεται τακτικότερο σφεντόνιασμα, προκειμένου να κρατηθούν στην περιχή ενδιαφέροντός μας. Αν βέβαια ψαρεύουμε σε τόπο, που κρατά πολλά και κοπαδιαστά ψάρια τότε, μπορούμε να τα κρατήσουμε μπροστά μας σχετικά εύκολα. 


Προσοχή: Εάν για κάποιο λόγο καθυστερήσουμε  σημαντικά την εκτέλεση στο ρίξιμο της αρματωσιάς (μπλέξιμο, στήσιμο καλαμιού από την αρχή κλπ.) καλό είναι να ρίχνουμε τις σφεντονιές μας μέσα στον προβλεπόμενο ρυθμό. Κρατάμε έτσι συνεχώς "ζωντανό" το ενδιαφέρον των ψαριών μέχρι να μπούμε ξανά στη μάχη.  

Εγγλέζικο ψάρεμα εν δράσει...videos

Εντοπίσαμε κάποια πολύ διαφωτιστικά και συγχρόνως συναρπαστικά videos με ψαρέματα εγγλέζικης float τεχνικής και σας δίνουμε τα links με τους τίτλους τους.

 Εγγλέζικη τεχνική με τον Matt Hayes. Φανταστικό video...


Ψάρεμα λαβρακιών σε λιμάνι με ζωντανό δόλωμα

 Συνοπτικό μάθημα εγγλέζικης τεχνικής 

  Εγγλέζικο στο λιμάνι

 Πάλη με λαβράκι

Το ψάρεμα του κέφαλου με την εγγλέζικη τεχνική

Αρματωσιές για Μελανούρια -Μέρος Α  

Αρματωσιές για Μελανούρια -Μέρος Β 

Κατασκευή αρματωσιάς για μουρμούρες 

Καλή διασκέδαση...!!!

Προσοχή: Σε κάποια από τα βίντεο βλέπετε τους πρωταγωνιστές να ετοιμάζουν τη μαλάγρα, να μαλαγρώνουν την περιοχή στην οποία θα ψαρέψουν και εν συνεχεία να ετοιμάζουν αρματωσιά, να βυθομετρούν κλπ. Αυτό το κάνουμε σε βυθούς, τη μορφολογία των οποίων γνωρίζουμε από προηγούμενο ψάρεμα ή μετά από ακριβείς πληροφορίες. Φανταστείτε να ρίξετε τη μαλάγρα σας να δουλεύει, να στήσετε την αρματωσιά, να βυθομετρήσετε και να διαπιστώσετε ότι το σημείο είναι τελικά ακατάλληλο...!

Μπικατίνι-η παραγωγή τους

Στο link που ακολουθεί μπορείτε να διαβάσετε στα αγγλικά ένα πολύ ενδιαφέρον άρθρο σχετικά με την παραγωγή του "βασιλιά" των δολωμάτων της εγγλέζικης τεχνικής. Επισημαίνω το εξής: Ο ιδιοκτήτης της εν λόγω φάρμας από το Idaho των Η.Π.Α. εξυπηρετεί παραγγελίες για προνύμφη ακόμα και στην Ιταλία...! Φανταστείτε τι ζήτηση υπάρχει.

http://www.spokesman.com/stories/2008/jul/20/maggot-farmers-have-own-gag-lines/

Στο ακόλουθο τηλεοπτικό απόσπασμα υπάρχει μια σύντομη παρουσίαση της δραστηριότητας της εν λόγω επιχείρησης. 




Φυσικά μην περάσει από το μυαλό μας ότι απλά πετάμε κάπου κομάτια κρέατος πάνω στο οποίο κάθονται να τραφούν οι μύγες γεννώντας παράλληλα τα αυγά τους. Για να λέμε την αλήθεια κάπως έτσι γίνεται.  Απλά σε επίπεδο μαζικής παραγωγής ακολουθείται μια διαδικασία λίγο διαφορετική. Για δείτε παρακάτω.

Ετοιμάζεται μια εμπορικά πατενταρισμένη  τροφή πάνω στη οποία ουσιαστκά γεννούν τα αυγά τους οι Blue bottle μύγες. Η συνέχεια παρακάτω.

Μετά τη συλλογή των αυγών μέσα στα υπολείματα της "μυγοτροφής" ακολουθεί η γέννηση και  πάχυνση της μύγας-προνύμφης στα κρέατα και τις πέτσες.  Εκει θα παραμείνουν οι προνύμφες μέχρι να φθάσουν σε πλήρες μέγεθος.  Κατόπιν τοποθετούνται σε ψυγείο για άλλες 7 ημέρες πριν από την πώληση.


Βλέπε σχετικά: Η συντήρηση της προνύμφης . 

Το κάρφωμα στην εγγλέζικη τεχνική

Βασική λέξη, που χαρακτηρίζει το ψάρεμα με την εγγλέζικη float fishing τεχνική είναι η “εγρήγορση”. Ο ψαράς εστιάζει όλες του τις αισθήσεις παρατηρώντας κάθε ύποπτη κίνηση του φελλού σε μια προσπάθεια αποκρυπτογράφησης της συμπεριφοράς των ψαριών, που κινούνται πέριξ της αρματωσιάς. Το “κάρφωμα” ενός ψαριού αποτελεί το επιστέγμασμα μιας ολόκληρης προσπάθειας και προετοιμασίας, που ξεκινά χοντρικά από το μαλάγρωμα, το στήσιμο της αρματωσιάς και καταλήγει στη σύλληψη. Το απότομο σήκωμα του καλαμιού συνοδευόμενο από τη σχετική κόντρα και τον ήχο τον φρένων δηλώνει την επιβεβαίωση ενός επιτυχημένου τεχνικά εγχειρήματος.

Από τις μέχρι τώρα συζητήσεις με αρκετούς έμπειρους έως και πολύ έμπειρους στο χώρο του float fishing, αλλά και δοκιμάζοντας ο ίδιος σε πρακτικό επίπεδο, έχω καταλήξει στη διαμόρφωση κάποιων γενικών τάσεων αναφορικά με το “κάρφωμα”. Υπάρχουν λοιπόν δυο “σχολές” ή , αν προτιμάτε, σκέψεις. Η μια κάνει λόγο για σχεδόν ακαριαία αντιμετώπιση μετά το βύθισμα του φελλού βασιζόμενη στο επιχείρημα της άμεσης αιφνιδιαστικής αντίδρασης. Η άλλη αφήνει σημαντικό χρονικό περιθώριο (άνω των 5 δευτερολέπτων) με στόχο τον αιφνιδιασμό του ψαριού σε δεύτερο χρόνο μεν αλλά επιτυγχάνοντας ένα σίγουρο οδυνηρό κάρφωμα στα εσωτερικά όργανά του.

Σαφή θέση υπέρ της μιας ή της άλλης θέσης δεν μπορεί να εκδηλωθεί και ο λόγος είναι απλός. Ψάρια αξιόλογα έχουν συλληφθεί και με τις δυο μεθόδους...όχι όμως στους ίδιους τόπους, με τα ίδια θηράματα, σε όλες τις εποχές, στις ίδιες ώρες, και στις ίδιες καιρικές συνθήκες. Απαιτείται λοιπόν ευστροφία, κριτική σκέψη και αντίληψη συμπεριφοράς ψαριών από πλευράς ψαρά. Θα δώσω το πιο απλό παράδειγμα που υπάρχει, για να το κάνω πιο κατανοητό. Έχει υπάρξει περίπτωση, στην οποία λαβράκια και σαργοί καταπίνουν απροβλημάτιστα πάσης φύσεως δολώματα. Εδώ δουλεύουν άριστα και οι δυο τακτικές καρφώματος έτσι και αλλιώς. Υπήρξε όμως και στιγμή, κατά την οποία τα ψάρια “έπαιζαν” κυριολεκτικά , όπως οι κέφαλοι με το ζυμάρι με ο,τι αυτό σημαίνει. Εδώ η κατάσταση αντιμετωπίσθηκε τελικά με τα λεγόμενα “καρφώματα στο φτερό” με αποτέλεσμα τη σύλληψη ψαριών κυρίως από το χείλος. Συνεπώς, όπως καταλαβαίνετε χρειάζεται ευελιξία κινήσεων και προπάντων προσαρμοστικότητα στις εκάστοτε συνθήκες. 

Για να μην καρφώνουμε "αέρα"

Υ.Γ

Όποια τακτική και αν ακολουθήσετε περιπτωσιολογικά θα πρέπει να έχετε στο μυαλό σας τα εξής:

A)Σωστή αξιοποίηση και γνώση των δυνατοτήτων του εξοπλισμού μας (από την αντοχή & το βαθμό ελαστικότητας της πετονιάς μας, τη ρύθμιση φρένων μέχρι και το action του καλαμιού μας). Δεν γίνεται να επιχειρήσουμε κάρφωμα με το φρένο του μηχανισμού αρρύθμιστο ή χωρίς να έχουμε συνειδητοποιήσει καλά τη συμπεριφορά δράσης του καλαμιού, που κρατάμε στα χέρια μας.
Μπορείτε να φανταστείτε τι θα συμβεί, αν επιχειρήσουμε δυναμικό κάρφωμα με ένα καλάμι χαρακτηριστικών π.χ  c.w. 10-30 γρ. fast action με αρρύθμιστα φρένα με παράμαλλο 0.14 σε ψάρι σημαντικού μεγέθους(1 kgr. και άνω) ???

Β)Έλεγχος και άμεση, όσο γίνεται, επαφή φελλού-καλαμιού, που σημαίνει πρακτικά μάζεμα στα λεγόμενα “μπόσικα”, ώστε να αποφύγουμε κάρφωμα στον “αέρα”. Το καλάμι με την κορυφή του προς τα κάτω βυθισμένη στο νερό περίπου 30 -40 εκ. Μάζεμα με το μηχανάκι μέχρι να αποκτήσουμε “επαφή” με το φελλό. Σε περίπτωση πλευρικού ρεύματος μαζεύουμε τη μάνα με το καλάμι κόντρα στο ρεύμα. 
Και φυσικά κατά τη διάρκεια της "μάχης" το καλάμι σε όσο γίνεται κατακόρυφη θέση, ώστε να δουλεύει υπέρ μας όλη η παραβολική του δράση.

Ο πατέρας-εφευρέτης του κρεμαστού φελλού (Waggler)

Ο Billy Lane καταγόταν από το Coventry της Μ. Βρετανίας. Στη δεκαετία του 1950 κατέλαβε την ηγετική θέση της αθλητικής ομάδας αλιείας της περιοχής του. Οι επιδόσεις του και η προσφορά του στο float fishing αποτέλεσαν σημείο αναφοράς  ειδικά για την εγγλέζικη float τεχνική. Ο Lane υπήρξε ο πρώτος άγγλος, που κατέκτησε σε ατομικό επίπεδο  τον τίτλο του πρωταθλητή  αγωνιζόμενος στο Παγκόσμιο πρωτάθλημα αλιείας εσωτερικών υδάτων (World Freshwater Angling Championships) το Σεπτέμβριο του 1963, στην πόλη  Wormeldange στο Λουξεμβούργο. Στο συγγραφικό του έργο ανήκει το περίφημο βιβλίο "The Billy Lane's Enclyopaedia of Float Fishing", που έγραψε το 1971 σε συνεργασία με τον δημοσιογράφο Colin Graham. Το 1976 ακολούθησε μια ακόμα αξιόλογη συγγραφική απόπειρα με τίτλο "Float fishing: tackle and techniques for still and running water". Το 1978 έρχεται το Βιβλίο των Lane και Graham""Match fishing to win".Αποτέλεσμα επίσης της στενής του επαφής με το ψάρεμα ήταν και ίδρυση  εταιρίας ειδών αλιείας  ήδη από το 1950, δημιουργώντας  μια θρυλική παράδοση, που φθάνει έως και το σήμερα (Ultra Fishing Tackle Ltd). Ο συνεχής πειραματισμός του ειδικά με τους φελλούς τον οδηγούσε συνεχώς σε καινοτομίες πολύ μπροστά από την εποχή του (προπολεμική & μεταπολεμική Αγγλία).Και δεν σταμάτησε μόνο εκεί. Ο Lane είναι και ο εμπνευστής του κόμπου "stopper", μιας σημαντικότατης καινοτομίας, που έδωσε τη δυνατότητα δημιουργίας των συρόμενων αρματωσιών.

Ποια όμως είναι η μεγάλη καινοτομία, για την οποία έγινε γνωστός ο Billy Lane; Ως γνωστό στη βρετανική νήσο επικρατούν δύσκολες καιρικές συνθήκες, όπως συνεχείς βροχοπτώσεις, ομίχλη, δυνατοί άνεμοι με συνεχείς και απρόβλεπτες εναλλαγές καθώς επίσης και έντονα υδάτινα ρεύματα. Όλα τα παραπάνω καθιστούσαν το ψάρεμα πραγματικό μαρτύριο μέχρι τη στιγμή, που επινοήθηκε ο κρεμαστός φελλός, ο πασίγνωστος πλέον Waggler. Στο σημείο αυτό πρέπει να αναφέρουμε ότι η ονομασία "waggler float" επεκράτησε  ως τεχνικός αλιευτικός όρος από τα τέλη του 60 και κυρίως από τη δεκαετία του 1970 και μετά. Έχοντας πλέον στα χέρια του ο ψαράς ένα υδροδυναμικό, χαμηλού κέντρου βάρους φελλό ξεπέρασε τις όποιες καιρικές δυσκολίες επιτυγχάνοντας παράλληλα διακριτικότερη αρματωσιά, ευαισθησία στο τσίμπημα, ακρίβεια βολής σε μακρύτερη εμβέλεια. Έτσι η κατάκτηση του παγκοσμίου πρωταθλήματος το 1963 ήλθε απόλυτα φυσιολογικά εγκαινιάζοντας σειρά βρετανικών επιτυχιών σε επόμενα παγκόσμια πρωταθλήματα και γενικά διεθνείς αγώνες. Το μέγεθος της αξίας αυτού του επινοήματος αποδείχθηκε τόσο σημαντικό, ξεπερνώντας τα στενά όρια της Βρετανίας αποκτώντας  παράλληλα   πολλούς οπαδούς και υποστηρικτές ανά τον κόσμο κυρίως από τη δεκαετία του 1980 και μετά.  

 

Η νίκη του Lane(1963) διαμόρφωσε μια νέα τάξη πραγμάτων στην αγωνιστική αλιεία  εσωτερικών υδάτων. Oι Ιταλοί ψαράδες, οι οποίοι μέχρι τότε  κατείχαν τα πρωτεία σε παγκόσμιο επίπεδο, βρέθηκαν αντιμέτωποι με μια νέα "απειλή" για την αθλητική αλιευτική τους παράδοση. Πως άλλωστε να το έβλεπαν διαφορετικά; H διεθνής ομοσπονδία αθλητικής αλιείας (CIPS) είχε ιδρυθεί μέσα στο "σπίτι" τους (Ρώμη 22/2/1952). Από το πρώτο παγκόσμιο πρωτάθλημα (1954) μέχρι το 1962 μετρούσαν 3 χρυσά, 3 αργυρά και 2 χάλκινα  μετάλλια. Ωστόσο η ιταλική "αντίδραση" ήλθε πολύ αργότερα, άγνωστο γιατί. Μια λογική εξήγηση θα μπορούσε να είναι η απουσία δημόσιας προβολής από τα περιορισμένης τότε  δυνατότητας ενημερωτικά μέσα. Ίσως πάλι  αξιολογήθηκε η αγγλική πατέντα ως μια ευκαιριακή-συμπτωματική περίπτωση.

Η πρώτη επίσημη επαφή και γνωριμία του ιταλικού κοινού  με την εγγλέζικη float fishing τεχνική έλαβε χώρα σε επίσημο διεθνή αγώνα (παγκόσμιο πρωτάθλημα συλλόγων) το 1982 στη λίμνη Parco Ducale  της Πάρμα με νίκη των βρετανών (Barnsley Daiwa Team). Το μεγάλο "σοκ" φυσικά ήλθε στο Firenze (Toscana) της Ιταλίας 3 χρόνια αργότερα, όταν έχασαν τον παγκόσμιο τίτλο  από τους άγγλους στο ομαδικό μέσα στην έδρα τους (το 1ο ιστορικά αγγλικό χρυσό  παγκόσμιο μετάλλιο σε ομαδική κατάταξη). Αντέγραψαν εξ' ανάγκης λοιπόν τη βρετανική πατέντα εφαρμόζοντάς την αρχικά στις λίμνες και τα ποτάμια, ενώ στη συνέχεια άρχισαν την εφαρμογή της σε θαλάσσια ύδατα προσαρμόζοντας ανάλογες αρματωσιές.

Ο Billy Lane γεννήθηκε το 1922 και πέθανε το 1980 μετά από μακρά μάχη με σοβαρή ασθένεια. Τίμησε τη χώρα του ως ψαράς συμμετέχοντας στην εθνική ομάδα επί 7 χρόνια. Δημιούργησε και παρέδωσε τεχνογνωσία σε μια εποχή, που δύσκολα θα φανταζόταν κανείς πόσο ψηλά θα εκτόξευε το ψάρεμα ως απλό χόμπι αλλά και ως αντικείμενο υψηλού διαγωνιστικού ενδιαφέροντος διεθνώς στις επόμενες δεκαετίες. 

Πηγές-βοηθήματα 

  

http://en.wikipedia.org

http://sports123.com 

http://issuu.com/stenlaren1/docs/ultra_fishing_tackle_brochure

 http://fishonfloats.blogspot.com

 http://www.gofishing.co.uk 

http://www.cips-fips.com/cips/index2.html 

http://www.lanefishing.co.uk

        

 

Οι μαλάγρες στο ψάρεμα με την εγγλέζικη τεχνική

Βασικό χαρακτηριστικό στο ψάρεμα με την  float εγγλέζικη τεχνική αποτελεί το μαλάγρωμα. Πρόκειται για την διαδικασία εκείνη, κατά την οποία προετοιμάζουμε την περιοχή, που θα ψαρέψουμε “καλώντας” τα ψάρια να έλθουν και να παραμείνουν για όσο χρονικό διάστημα επιθυμούμε. Για να επιτευχθεί αυτό, χρησιμοποιούμε κάποια υλικά με έντονα στοιχειά γεύσης, τα οποία θεωρούνται κατά κανόνα προσφιλή στα ψάρια.

Οι μαλάγρες χωρίζονται ως προς τη δράση τους σε τρεις μεγάλες κατηγορίες: Α) Επιφάνειας -μεσόνερων, Β) μεσόνερων -βυθού και Γ) βυθού. Έτσι έχουμε τη δυνατότητα επιλογής του τρόπου διάσπασης και διασποράς των υλικών της, αναλόγως του βάθους μιας περιοχής, των θαλασσίων ρευμάτων που τυχόν επικρατούν αλλά και των ψαριών, που κράτα ο τόπος, στον οποίο ψαρεύουμε.

Αναφορικά με τους τύπους μορφής μιας μαλάγρας, μπορεί να είναι σε μορφή διαφόρων αλεύρων, χοντρόκοκκων ή λεπτόκοκκων, καθώς και σε ημιυγρή κατάσταση. Στο εμπόριο κυκλοφορούν σε πολλές συσκευασίες, ποικιλίες και γεύσεις με κυριότερες αυτές του τυριού, του σκόρδου, του ψωμιού, της γαρίδας και της σαρδέλας, μεμονωμένα ή σε συνδυασμούς γεύσεων. Ο διαχωρισμός ενός αλεύρου σε λεπτό η χοντρό δεν είναι τυχαίος, αφού το πρώτο “σπάει” κυρίως από την επιφάνεια έως τα μεσόνερα, ενώ το δεύτερο ως βαρύτερο λειτουργεί από τα μεσόνερα έως και το βυθό, χωρίς βέβαια να είναι και απόλυτο. Αυτό εξαρτάται σε μεγάλο βαθμό από το ποσοστό υγρασίας (νερού), που θα προσθέσουμε κατά την παρασκευή, καθώς και από το πόσο σφιχτή θα είναι η μπάλα της μαλάγρας.

Εξαιρετική μαλάγρα φυσικά αποτελεί και το ίδιο το κύριο δόλωμα στην εγγλέζικη τεχνική, το Μπιγκατίνο. Με τη χρήση της ειδικής σφεντόνας ρίχνουμε ανά τακτά χρονικά διαστήματα 1 χωνάκι  σφεντόνας σκουληκάκια χοντρικά στο σημείο. που ψαρεύει η αρματωσιά μας. Αξίζει να το δοκιμάσετε πριν χρησιμοποιήσετε την κλασσική μορφή μαλάγρας ειδικά τους καλοκαιρινούς μήνες και σε βάθη έως 10 μέτρα. Περισσότερα στοιχεία για το μαλάγρωμα με μπικατίνο υπάρχουν  εδώ .

Σε ο,τι άφορα στις ημιυγρές μαλάγρες, αυτές είναι έτοιμες από το εργοστάσιο και δεν απαιτούν καμία προετοιμασία από πλευράς μας. Αυτή είναι και η αιτία, προτίμησής της από πολλούς και κυρίως άπειρους ψαράδες. Η χρήση της όμως έχει κανόνες, που αν τους παραβούμε, μπορεί να αυτοκαταστρέψουμε το ψάρεμά μας. Πρόκειται για ιδιαιτέρως βαριά και ανθεκτική μαλάγρα με σημαντικό χρόνο αντοχής μέσα στο νερό. Προορίζεται για μεγάλα βάθη, άνω των 12-15 μέτρων, με σκοπό να φθάσει στο βυθό όσο το δυνατόν πιο ανέπαφη και να “δουλέψει” εκεί. Αν χρησιμοποιηθεί σε βυθό με μικρότερο βάθος, (πχ. 5 μέτρα) θα πρέπει να γίνει με απόλυτα ελεγχόμενο τρόπο, διότι ενδέχεται να αποτελέσει την κύρια πηγή τροφής των ψαριών με ο,τι συνεπάγεται αυτό για εμάς...!Εμείς επιδιώκουμε κατά βάση να προσελκύσουμε και όχι να ταΐσουμε.

Για την παρασκευή μιας μαλάγρας σε μορφή αλεύρου ακολουθούμε την εξής διαδικασία:

A) Αδειάζουμε το άλευρο ή το συνδυασμό από  άλευρα μέσα σε μια φαρδιά πλαστική λεκάνη *.

Β)Αρχίζουμε να προσθέτουμε νερό (λίγο- λίγο) και ανακατεύουμε καλά το υλικό μέσα στη λεκάνη. Προσθέτουμε νερό και ανακατεύουμε. Σκοπός μας είναι να φέρουμε τη μαλάγρα σε μια μορφή, που ναι μεν να είναι υγρή αλλά όχι λάσπη. Να σφίγγει στα χέρια μας, άλλα και να “σπάει”, δηλαδή να θρυψαλιάζεται με μια κίνηση των δακτύλων μας*. Εάν δεν είμαστε εξοικειωμένοι με το θέμα της ελεγχόμενης ύγρανσης του υλικού, μπορούμε κάλλιστα να χρησιμοποιήσουμε ένα μικρο ψεκαστήρα για φυτά.

Γ)Εάν διαθέτουμε την ειδική σήτα για μαλάγρα την περνάμε από κει, για να εξαφανίσουμε τυχόν σβόλους και να απλωθεί η υγρασία ομοιόμορφα σε όλο το υλικό μας.

Δ)Σκεπάζουμε τη λεκάνη με βρεγμένη πετσέτα ή καπάκι, για να μην ξεραθεί από τον αέρα , την αφήνουμε να “ξεκουρασθεί” για 10-15 λεπτά και είμαστε έτοιμοι.

Ε)Αρχίζουμε το μαλάγρωμα σε γωνιά περίπου 45 μοιρών από το σημείο στάσης με σφιχτές μπαλίτσες και μέσα στο βεληνεκές του καλαμιού μας, καταναλώνοντας περίπου το 1/2της αρχικής ποσότητας και δίνουμε ένα χρονικό περιθώριο 15-20 λεπτά για να δράσει.

Ζ)Μέτα σειρά παίρνει το τακτικό σφεντόνιασμα με το μπιγκατίνο μας. 





 

*Καλό είναι να κρατάμε μια μικρή ποσότητα ξηρού αλεύρου ως εφεδρικό. Σε περίπτωση, υπερβολικής ύγρανσης μπορεί να διορθώσουμε το πρόβλημα προσθέτοντάς το.

*Πολλοί τοποθετούν μέσα στη μαλάγρα μικρή ποσότητα μπιγκατίνο. Χρειάζεται μικρή ποσότητα (μια μικρή χούφτα/1 κιλό μαλάγρας), διότι δεν θα σφίγγει στο χέρι μας το υλικό.

Δεν πρέπει φυσικά να ξεχνάμε και τις μαλάγρες-ιδιοκατασκευές. Συνταγές άπειρες, όσοι και οι ψαράδες. Απλές και πολυσύνθετες. Μια μουλιασμένη και μετά καλά στημένη φραντζόλα ψωμιού σε μπάλες είναι μια πολύ καλή πρόχειρη και κυρίως οικονομική λύση. Αλεσμένες σαρδέλες ανακατεμένες καλά με άμμο οικοδομής και χοντρό αλάτι σε ένα κουβά αποτελεί επίσης καλή λύση και αποτελεσματική. Και εδώ μας ενδιαφέρει η συνοχή του υλικού/των υλικών και το βάθος διάσπασής τους. Φαντασία να υπάρχει, όχι υπερβολές όμως, γιατί καμιά φορά επιτυγχάνουμε τελείως αντίθετα αποτελέσματα. 

Οικονομικές-σπιτικές μαλάγρες με βάση το ψωμί μπορείτε να βρείτε εδώ .  

Υ.Γ. : Το μαλάγρωμα μιας περιοχής δεν προσελκύει μόνο, αλλά και απομακρύνει. Τα ψάρια, που τυγχάνει να βρίσκονται σε κάποια απόσταση από την περιοχή μας έλκονται από τα διασπώμενα υλικά και είτε έρχονται στο βεληνεκές του εξοπλισμού μας είτε ακολουθούν τελείως, μα εντελώς τελείως, αντίθετη κατεύθυνση εξαιτίας των θαλάσσιων ρευμάτων.

Απέφυγα επίσης να κάνω αναφορά στη χρήση διαφόρων πρόσθετων, ενισχυτικών ή αμινοξέων μαλάγρας, όπως αλλιώς ονομάζονται για δυο κύριους λόγους: α) δεν τα έχω χρησιμοποιήσει πότε και β)δεν έχω μέχρι στιγμής πεισθεί από όσα έχω δει και ακούσει ότι άνευ αυτών έχουμε αναγκαστικά αρνητικό αποτέλεσμα στο ψάρεμά μας. Φυσικά δεν σημαίνει ότι δεν δουλεύουν και αυτά. Αυτό το τελευταίο προς αποφυγή παρεξηγήσεως.

Καλά ψαρέματα !

Οι βασικές αρματωσιές στην εγγλέζικη τεχνική

Στο ψάρεμα με την εγγλέζικη float fishing τεχνική κυριαρχούν δύο βασικές κατηγορίες αρματωσιάς, η σταθερή και η συρόμενη. Σε κάθε μια από αυτές υπάρχουν διάφορες παραλλαγές, οι οποίες σχετίζονται με την ένταση του θαλάσσιου ρεύματος, το βάθος κλπ. Εδώ θα κάνουμε αναφορά στις δύο πιο ευρέως γνωστές και εύκολες από πλευράς κατασκευής.

Σταθερή αρματωσιά: Η στριφταροπαραμάνα με τον ερματισμένο φελλό ή ο σκέτος ανερμάτιστος φελλός  είναι ακινητοποιημένα ή σχεδόν ακινητοποιημένα  με τη χρήση του νήματος στόπερ η σχιστού μολυβιού (backshot). Εννοείται ότι ο ανερμάτιστος μπλοκάρεται μόνο με backshot ελλείψει στριφταροπαραμάνας.

Χαρακτηριστικά:

• Το μέγιστο μήκος, που μπορεί να φθάσει, ισούται με το μήκος του καλαμιού.
• Ψαρεύει κατά κανόνα σε βυθούς ισοδύναμους μέχρι και λίγο  βαθύτερους από το μήκος του καλαμιού μας (6-7 μ.).
• Προσδίδει διακριτική παρουσία στο δόλωμά μας, ενώ κύριο στοιχείο της είναι η αμεσότητα στα τσιμπήματα των ψαριών.

• Μπορούμε να χρησιμοποιήσουμε ερματισμένους φελλούς ή ακόμη καλύτερα ανερμάτιστους (δίχως τη χρήση στριφταροπαραμάνας για τους δεύτερους). 
• Τοποθετούμε τα βαρίδια(0.20-0.40) κολλητά μεταξύ τους, αφήνοντας ένα (συνήθως 0,20 γρμ.) μόνο του κοντά  στην ένωση μάννας-παράμαλλου.

Συρόμενη αρματωσιά: Η στριφταροπαραμάνα με το φελλό σύρεται πάνω στην πετονιά της μάνας μέχρι να τερματίσει στο προκαθορισμένο σημείο, που έχουμε τοποθετήσει το νήμα του στόπερ.

Χαρακτηριστικά: 

• Δουλεύεται κατά κανόνα σε σημεία, που το βάθος δεν ευνοεί τη χρήση σταθερής αρματωσιάς.
• Χρησιμοποιούμε ίδιου μεγέθους πολλά και μικρά σχιστά βαρίδια(0,10-0,15-0,20 γρ.) τοποθετημένα σε αραιή διάταξη σε αντίθεση με τη σταθερή αρματωσιά.
• Επίτευξη καλύτερης και πιο φυσικής παρουσίασης αρματωσιάς-δολώματος, εξαιτίας του αργό ρυθμού βύθισης.

Εγώ προσωπικά έχω κάνει σε ψαρέματα στήσιμο συρόμενης αρματωσιάς (δηλ. αραιή διάταξη σχιστών μολυβιών) με σταθερό φελλό. Δουλεύει πολύ καλά και "παντρεύει" τα πλέον θετικά στοιχεία και των δύο μεθόδων(αμεσότητα στο τσίμπημα και φυσιολογική συμπεριφορά στο θαλασσινό ρεύμα. 

Φελλοί 

Όσον αφορά στους φελλούς χρησιμοποιούμε stick insert  ή straight waggler (εικ.1) σε ρεύματα ήπια έως έντονα, ενώ σε συνθήκες ηρεμιάς και ελλείψεως ρεύματος ή έντονα επιφανειακού ανέμου μπορούμε να δουλέψουμε και με έναν bodied waggler (εικ.2) για βολές  σε μεγαλύτερη απόσταση και σταθερότητα αντίστοιχα. 

Εικ. 1 

Εικ. 2 

Σχετικά με το ερμάτισμα στις σταθερές αρματωσιές συνήθως χρησιμοποιούμε φελλούς με πρόσθετο  έρμα χ+1γρ. ή χ+2 γρ. ή ακόμη και ανερμάτιστους. Στις συρόμενες για βάθη έως 6-7 μ. θα μας βοηθήσει ένας φελλός +1 ή +2 και σε άνω των 8 μέτρων βάθος καλό είναι να πάμε σε επιλογή  χ+3 γρ. και  χ+4 γρ.  για άνω των 12-13 μέτρων. 


* Με το σύμβολο "χ" εννοούμε το ήδη υπάρχον έρμα πάνω στο φελλό, ενώ τα +1, +2, +3,+4 υποδηλώνουν το επιπλέον έρμα, που απαιτείται προκειμένου να ισορροπήσει σωστά ο φελλό μας.

Φελλοί ανερμάτιστοι (αμολύβωτοι δλδ.)

Γενικός κανόνας ερματίσματος φελλού.

Ποτέ δεν ερματίζουμε το φελλό μας οριακά  βασιζόμενοι στο αναγραφόμενο πάνω σε αυτόν όριο γραμμαρίων γιατί: Α) θέλουμε να είναι ορατός από μεγάλη απόσταση, Β) δεν γνωρίζουμε αν είναι ζυγισμένος με απόλυτη ακρίβεια στο εργοστάσιο κατασκευής ,Γ) θα μας δημιουργεί την ψευδαίσθηση του τσιμπήματος σε συνθήκες κυματισμού και Δ)είναι πιο εύκολο να προσθέσουμε μολύβια στη συνέχεια, προκειμένου να ερματισθεί σωστά, παρά να προσπαθούμε εκ των υστέρων να τα αφαιρούμε. Μην ξεχνάτε ότι έρμα στην αρματωσιά μας δίνει ήδη η ίδια η πετονιά(παράμαλλο-μάννα), η στρφταροπαραμάνα και το δολωμένο αγκίστρι. Λαμβάνουμε λοιπόν υπόψη και αυτά στο σύνολο του έρματος.

Σ.Σ.

Το κεφάλαιο "αρματωσιές-εγγλέζικη τεχνική" δεν εξαντλείται φυσικά στις παραπάνω γραμμές. Εδώ παίρνουμε μια "γεύση" απλά του πράγματος, που θα αποτελέσει μια καλή βάση για πιο εξειδικευμένα στησίματα. Για τα διάφορα δεσίματα (θηλιές, αγκίστρια κλπ.), που απαιτούνται στην κατασκευή της αρματωσιάς μπορείτε να  κατευθυνθείτε  εδώ . Αναφορικά με τους φελλούς της τεχνικής ως προς τη χρήση και τους ερματισμούς υπάρχει ξεχωριστή αναφορά εδώ .

Σταθερός φελλός με χρήση παραμάνας & νήματος stopper

Σταθερός φελλός με χρήση παραμάνας & ελαστικού περαστού stopper

Σταθερός φελλός με χρήση παραμάνας & back shots

Ερματισμός-μπλοκάρισμα  ανερμάτιστου φελλού απευθείας σε σταθερή αρματωσιά με χρήση back shots

Σταθερή αρματωσιά με τη χρήση back shot σε φελλό με παραμάνα

ερματίζοντας το παράμαλλο

Στησίματα συρόμενης αρματωσιάς χ+2 γρ.

Ερώτηση : Που θα χρησιμοποιήσω τη σταθερή αρματωσιά και που τη συρόμενη? 

Απάντηση: 

Α) Σταθερή αρματωσιά

1)Θα την προτιμήσουμε κατά κύριο λόγο σε βάθη μικρότερα ή ίση με το  μήκος του καλαμιού μας πχ. με βάθος 3,50 μέτρα ή στα 4 μέτρα. Το μακρύ παράμαλλο πέφτοντας στο νερό θα "ψαρέψει"  σε τρία στάδια  ξεκινώντας από την επιφάνεια, εν συνεχεία στα  μέσονερα μέχρι το βυθό. 

2)Θα την προτιμήσουμε σε βραχότοπους με βάθος 6-7 μέτρα για πρωινό ψάρεμα αναζητώντας σαργοειδή, μελανούρια και οτιδήποτε άλλο ανταποκριθεί στο ελεγχόμενα πάντα συστηματικό μαλάγρωμα με μπιγκατίνι. Θα αποφύουμε πολλά "ενοχλητικά" μικρόψαρα του βυθού ανεβάζοντας ψηλότερα τα πιο μεγάλα, ενώ παράλληλα θα αποτρέψουμε τυχόν σκαλώματα από τον κατά κανόνα ανώμαλο βυθό, που υπάρχει σε τέτοιου είδους περιοχές.

3) Γενικά σε ψάρια, που "παίζουν" ψηλά.

 Β) Συρόμενη αρματωσιά

1) Θα την προτιμήσουμε για ψάρεμα σε λιμάνια με βάθος μεγαλύτερο από το μήκος του καλαμιού μας εφόσον ψαρεύουμε βυθομετρώντας οριακά. 


2) Θα μας βοηθήσει σε ψάρεμα σε βραχότοπους, όταν για κάποιο λόγο δεν αποδίδει η σταθερή αρματωσιά πχ. τα ψάρια δεν δείχνουν διάθεση να ανέβουν σχετικά ψηλά. Σε αυτήν την περίπτωση ανιχνεύουμε τις διαθέσεις των ψαριών κατεβαίνοντας σταδιακά μέχρι να πετύχουμε το κατάλληλο βάθος. 

3)Σε μακρινές  βαθιές αποχές.

Σημείωση: Ο ρυθμός βύθισης μιας συρόμενης αρματωσιάς εξαρτάται από το πόσο αραιά τοποθετήσουμε τα σχιστά βαρύδια  (όσο αραιότερα, τόσο βραδύτερα και το αντίστροφο...). 

Ερωτήματα-απαντήσεις γενικής αλλά και ειδικής φύσης εδώ . 

Τα ερωτήματα του float fisherman

Σε αυτήν την ενότητα θα προσπαθήσω να αναδείξω ορισμένες πτυχές, που θεωρώ σημαντικές σε ο,τι αφορά στα προκαταρκτικά στάδια της ενασχόλησης με το ψάρεμα της εγγλέζικης  float fishing τεχνικής.

• Ακριβός ή οικονομικός -φθηνός εξοπλισμός ;

Καταρχήν πρέπει να σημειώσω ότι οι χαρακτηρισμοί “ακριβός” και “οικονομικός” εξοπλισμός έχουν περιεχόμενο, το οποίο δεν μπορεί να προσδιορισθεί με απόλυτο τρόπο αλλά εμπίπτει σε καθαρά υποκειμενικά κριτήρια. Θα δώσω 2-3 παραδείγματα για να γίνω πιο κατανοητός. Ένα σύστημα (καλάμι+μηχανισμός) συνολικής αξίας 100 ευρώ είναι οικονομικό σε σχέση με ένα αντίστοιχο κόστους 150 η 180 ευρώ. Από την άλλη ένα σύστημα αξίας 70 ευρώ είναι σαφώς φθηνό συγκριτικά με αυτό των 100 ευρώ. Αν μάλιστα σκεφτούμε το πολύ μεγάλο εύρος τιμών, που μπορεί να ξεκινά από 80-100 ευρώ και ξεπερνά τα 400-500, αντιλαμβάνεσθε ότι οι έννοιες “ακριβό-φθηνό” σηκώνουν μεγάλη συζήτηση...!

Να έχετε γενικά κατά νου ότι μια large από οικονομικής άποψης επιλογή εξοπλισμού δεν μπορεί να εγγυηθεί από μόνη της καμιά ψαρευτική επιτυχία. ΔΥΣΤΥΧΩΣ αρκετοί ιδιοκτήτες καταστημάτων ειδών αλιείας, στην προσπάθειά τους να “σπρώξουν” το ακριβό τους stock, δραματοποιούν υπερβολικά το εγγλέζικο float fishing υπερθεματίζοντας τη δήθεν ανάγκη για αγορά super extreme υλικών. Ευτυχώς δεν είναι η πλειοψηφία. Φυσικά ισχύει πάντα ο γενικός κανόνας του εμπορίου σύμφωνα με τον οποίο “ο,τι πληρώνεις παίρνεις”! Αυτό, για να είμαστε δίκαιοι.

Καλό βέβαια είναι να γνωρίζετε ότι υπάρχουν προϊόντα για κάθε οικονομική δυνατότητα και μάλιστα επώνυμων οίκων με παράδοση πολυετή στο χώρο. Αντικειμενικός σκοπός δεν θα πρέπει να είναι το ακριβό αλλά το αξιόπιστο υλικό. Στην Ελλάδα τεχνηέντως ταυτίζεται σχεδόν πάντα το ακριβό με το αξιόπιστο και αυτό είναι λάθος. Αναζητήστε προϊόντα με καλή σχέση ποιότητας-τιμής (value for money) και μην παρασύρεστε από φοβικά επιχειρήματα. Συνεπώς ψάξτε το θέμα καλά, αναζητώντας “τίμια” υλικά πριν ανοίξετε το πορτοφόλι σας. Να θυμάστε ότι δεν έχει σημασία πόσα χρήματα δώσατε ή θα δώσετε για εξοπλισμό αλλά πως τον χρησιμοποιείτε. 

• Που να δώσω μεγαλύτερη βαρύτητα?Στο καλάμι ή το μηχανισμό? 

Εγώ προσωπικά θα έδινα έμφαση στο μηχανισμό. Γιατί? Είναι ο τελικός αποδέκτης και ρυθμιστής της τάσης, που δέχεται το σύστημα συνολικά. Εκτός αυτού πρόκειται για εργαλείο, που καταπονείται συνεχώς από τις ρίψεις, τις ανακτήσεις, το άνοιγμα-κλείσιμο του pick up και κυρίως από τη χρήση των φρένων. 

Ο ρόλος του λοιπόν είναι περισσότερο ενεργητικός παρά παθητικός, όπως αντίθετα συμβαίνει με το καλάμι. Επομένως αυτό το εξάρτημα απαιτεί προσεκτικότερη επιλογή και γι'αυτό μην λυπηθείτε  κάποια μικρή οικονομική "υπέρβαση"!

• Μπροστινό φρένο ή πίσω φρένο? 

Η προσωπική μου επιλογή είναι front drag μηχανισμός. Αυτό δεν σημαίνει όμως κάτι αλλά ούτε αποκλείει και κάτι. Δεν υπάρχει κανόνας με λίγα λόγια. Τα κριτήρια επιλογής είναι τι μας ταιριάζει καλύτερα στο χέρι τεχνικά και κυρίως η καλή  μικρομετρική εμπλοκή και απεμπλοκή  του φρένου μας. Με λίγα λόγια να μας προσφέρει αυτό, που πρέπει.

• Τι χαρακτηρίζει ένα σωστό φρένο στο μηχανισμό? 

α) Μικρομετρική ρύθμιση: Να έχω δλδ. ομαλή μετάβαση καθώς σφίγγω και ξεσφίγγω το στροφείο του φρένου και όχι απότομες μεταβολλές.

β) Γραμμικότητα: Αφού επιλέξουμε την τάση του φρένου, τραβάμε την πετονιά με το χέρι μας. Εφόσον η πετονιά έρχεται ομαλά δίχως "κομπιάσματα" τότε έχουμε και σωστή γραμμικότητα. 

Αυτά τα δύο στοιχεία πρέπει να χαρακτηρίζουν ένα φρένο ανεξάρτητα τύπου (μπροστινό, πίσω) και  αξίας μηχανισμού.  

• Διαβάζω για μοντέλα μηχανισμών με 3 ρουλεμάν, με 4, 5 ,7 ρουλεμάν κλπ. Τελικά τι μου κάνει ?

Γενικά όσα περισσότερα ρουλεμάν τόσο καλύτερα, πιο άνετα στο χέρι μας για να είμαστε ακριβείς. Όμως εμείς σε πρώτη φάση θέλουμε να υπάρχει ρουλεμάν αν μη τι άλλο στο ρόλερ του μηχανισμού, ώστε να τυλίγεται ομαλά η πετονιά μας δίχως βιρινιασμα  (στρύψιμο). Από κει και πέρα ο συνολικός αριθμός των ρουλεμάν δεν χρειάζεται να μας αγχώνει και τόσο πολύ. 3 με 4 ρουλεμάν κάνουν πολύ καλά τη δουλειά τους. 

• Υπάρχουν κάποια μοτέρ, τα οποία στερούνται κανονικού ρουλεμάν στο ρόλερ. Είναι ακατάλληλα?

Όχι φυσικά. Πρόκειται για μια άλλη τεχνική προδιαγραφή σύμφωνα με τον εκάστοτε κατασκευαστή. Εφόσον το ρόλερ περιστέφεται ομαλά και είναι λειτουργικό η κριτική μας περισσεύει. 

• Υπάρχει κάποιο ειδικό tip, που θα πρέπει να προσέξω στο συνδυασμό καλαμιού-μηχανισμού? 

Πέραν της κλασσικής θέσης, που λέει "να κάθεται καλά στο χέρι" θα επισημάνουμε τον παράγοντα κέντρο βάρους. Ένα εμπροσθοβαρές σύστημα ψαρεύει μεν αλλά κουράζει και δυσκολεύει κατά το απότομο ανύψωμα (κάρφωμα). Συνεπώς ανεξάρτητα επιλογής υλικών καλό είναι τουλάχιστον να το γνωρίζουμε και αυτό. Αναπτύσσουμε πλήρως το καλάμι μας, τοποθετούμε παράλληλα τον μηχανισμό και ισορροπώντας το όλο σύστημα στο ένα δάκτυλο βρίσκουμε το κέντρο βάρους. Όσο κοντύτερα προς το μηχανισμό τόσο καλύτερα.

• Ποια η διαφορά ενός παραβολικού, ενός ημιπαραβολικού καλαμιού και ενός καλαμιού δράσης κορυφής σχετικά με τη μάχη που δίνει ένα ψάρι? 

Στα δύο πρώτα καλάμια το ψάρι τραβά "κατεβάζοντας" το καλάμι, τραβώντας δλδ. κάποιες λίμπρες ελαστικότητας, αφού υπάρχει σημαντικό περιθώριο κάμψης, πριν την ενεργοποίηση του φρένου. Στο καλάμι με δράση κορυφής το περιθώριο κάμψης περιορίζεται μόλις στο 1/3 του μήκους του, πράγμα που σημαίνει απαίτηση για πιο γρήγορη σχετικά ενεργοποίηση του φρένου.

Εξαρτάται πάντα τι θέλουμε...! Παιχνίδι με παροβολή ή καρφώματα πιο ακαριαία? Πχ. Σε ψάρεμα σαργών θέλουμε γρήγορες αντιδράσεις, ενώ σε ψαρέματα ψαριών με όγκο θέλουμε πιο πολύ τράβηγμα σε λίμπρες πρώτα στο καλάμι.

• Καλάμι ημιπαραβολικής δράσης με casting weight εως 30 γρ. Θέλω να χρησιμοποιήσω αρκετά λεπτές πετονιές π.χ. μάνα 0,16 με παράμαλλο 0,14-0,12. Μπορώ? 

 Τα ημιπαραβολικά καλάμια έχουν περιθώριο κάμψης 50-60 % επί του συνολικού μήκους τους. ΟΜΩΣ άλλες δυνάμεις ασκεί ένα ημιπαραβολικό με c.w. 30 γρ., με c.w. 20 GR. ή ένα ημιπαραβολικό με c.w. 10 gr. πριν την ενεργοποίηση στα φρένα του μηχανισμού μας. Αλλά ακόμη και ημιπαραβολικά με ίδιο c.w. είναι δυνατόν να δίνουν διαφορετικές τιμές σε λίμπρες καθώς μπαίνουν στο όριο της δράσης τους(διαφορετική πλέξη carbon). Ο σκοπός πάντα είναι να "πάρουμε" την οφέλιμη δυνατή παραβολή του καλαμιού πρώτα και αυτό σημαίνει δύναμη, που όμως από καλάμι σε καλάμι διαφέρει. Αν αυτό στο τέλος θα σημαίνει ότι αναγκαστικά ξεχνάμε το 0,16 mm και πάμε παραπάνω διαμέτρους, είναι και αυτό στο πρόγραμμα.

• Βλέπουμε διάφορα παράμαλλα κατασκευασμένα από διάφορα υλικά με τελείως διαφορετικές δυνάμεις αντοχής.

Ακριβώς! Το να πούμε έτσι γενικά ότι βάζουμε τον κλασσικό συνδυασμό μάννα πχ. 0,18 -παράμαλλο 0,16 δεν λέει κάτι. Ανάλογα με το υλικό κατασκευής ΑΛΛΑ και την "ειλικρίνια" σε διάμετρο έχουμε και διαφορετικές δυνάμεις-αντοχές. Υπάρχει το καθαρό fluorocarbon, το ναύλον με επικάλυψη (fluorocarbon coated), το σκέτο νάυλον, το νάυλον με πρόσμιξη φθορίου (fluorine process), η τύπου Hybrid, δλδ. πρόσμιξη νάυλον με fluorocarbon, καθώς και οι τελευταίου τύπου πετονιές που με τη βοήθεια της νανοτεχνολογίας, αποτελούν ίσως τα πιο ισχυρά παράμαλλα. 

• Παράμαλλο fluorocarbon. Ποια τα χαρακτηριστικά του? 

1) Σε πεντακάθαρα , απόλυτα διαυγή νερά μπορεί να κάνει τη διαφορά, λόγω του δείκτη διάθλασης που έχει. Αυτό βέβαια επηρεάζεται πολύ και από την γωνία με την οποία αντανακλά  το φως του ήλιου μέσα στο νερό. 

2)Μεγάλη  αντοχή σε πάσης φύσεως γδαρσίματα (πέτρες, οδοντοστοιχείες ψαριών.

3) Μεγάλο ειδικό βάρος, που επιτρέπει σχεδόν διπλάσια ταχύτητα βύθισης σε σύγκριση με ένα απλό νάυλον. 

4) Μηδενική απορροφητικότητα νερού.

5) Αντοχή στην "καυστικότητα" του θαλασσινού νερού αλλά και στην επίδραση της ηλιακής ακτινοβολίας.

• Πετονιά για γέμισμα μηχανισμού νάυλον με επικάλυψη...?

Υπάρχουν τέτοιες πετονιές και ναι βγαίνουν σε συσκευασίες 150 μέτρων αλλά και περισσότερο. Επίσης υπάρχουν και οι Hybrid που σαν βασικό υλικό έχει το fluorocarbon αλλά με πρίσμιξη νάυλον που την κάνει πιο μαλακή, πιο castable δλδ.Αυτά τα προιόντα προορίζονται και για γέμισμα μηχανισμών. Στο εξωτερικό προτιμώνται αλλά και προτείνονται θα λέγαμε για ψάρεμα σε περιβάλλον πολύ χαμηλών θερμοκρασιών  (παγετός) και σε τεχνικές όπως πχ. το light spinning. Λόγω του υλικού κατασκευής παρουσιάζει extra fast sinking συμπεριφορά και σε περίπτωση, που βάλλουμε την αρματωσιά μας σε απόσταση θα αντιμετωπίσουμε μεγάλη "κοιλιά", ενώ σε ρεύματα η συμπεριφορά της είναι ανεξέλεγκτη.

• Εχει επικρατήσει η άποψη πως η εγγλέζικη τεχνική είναι η τέχνη των λεπτών εργαλείων. 

Αυτό είναι γεγονός. Πράγματι συγκρινόμενη η αυτή η τεχνική με άλλες παρουσιάζει μια, αν θέλετε "ντελικάτη" γκάμα από λεπτά εργαλεία ειδικά ως προς τις πετονιές. Ομως αλήθεια μπορεί κάποιος να μας πει με ασφάλεια 100% , που αρχίζουν και που σταματούν τα όρια σε αυτό, που ονομάζουμε λεπτές πετονιές?Μήπως στην προσπάθεια να φανούμε εντυπωσιακοί κάνουμε τα αδύνατα δυνατά να πείσουμε τους πάντες ότι, για να είμαστε αυθεντικοί εγγλεζάδες, πρέπει να ψαρεύουμε με παραμαλλάκια 0,08 και μάννα 0,12? Και με τα καλάμια του power float fishing τι γίνεται? Τα πετάμε στον "καιάδα" ? Σε αυτά "απαγορεύεται" δλδ. να τοποθετήσουμε έναν waggler φελλό...? 

• Έχει "επικρατήσει" σε γενικό επίπεδο η απόψη της χρήσης μάννας 0,18 mm με 0,20 mm. Δλδ. ξεχνάμε 0,16 mm. ? 

Ο λόγος είναι κυρίως το εύρος των συνδυασμών σε λίμπρες, χωρίς αυτό να σημαίνει ότι το καλάμι προορίζεται κατασκευαστικά υποχρεωτικά για παραβολές μέγιστης δύναμης/αντοχής μιας 0,18 ή 0,20. Στις μετρήσεις της E.F.T.T.A. μετρώνται πετονιές διαφόρων διαμετρημάτων με ανεκτή απόκλιση μόλις 10% επί του αναγραφόμενου στη συσκευασία διαμετρήματος. Τα μέσο όριο των αντοχών στα 0,18 mm κυμαίνεται από 2,9-3,5 κιλά. Mε αυτά τα δεδομένα μπορούμε να χρησιμοποιήσουμε μια αρκετά μεγάλη γκάμα σε δυνάμεις παράμαλλου με κυριότερα διαμετρήματα το 0,16 mm με μέσο όρο κοντά στο 1,60-2,00 kg.  0,14 -0,15 mm. , που κυμαίνεται κάπου  μεταξύ 1,00-1,50 kg.

Παράλληλα δημιουργείται και μια καλή διαφορά μάννας-παράμαλλου, που σε ενδεχόμενο σκάλωμα θα φέρει επάνω αρματωσιά και φελλό, αφήνοντας "κάτω" μόνο το αναλλώσιμο παράμαλλο.Προυπόθεση πάντα ότι οι αριθμοί στις συσκευασίες είναι κατά το δυνατόν πάντα ακριβείς.
Το 0,16 mm. σε πετονιά μηχανισμού δεν το ξεχνάμε, απλά η αναλογία σε δυνάμεις παράμαλλου καταβαίνει και περιορίζεται προς τα κάτω ανάλογαμε οτιδήποτε συνεπάγεται αυτό. Και σε αυτήν την περίπτωση βασικό στοιχείο η ακρίβεια στους αριθμούς. 

• Έχω ένα light καλάμι εγγλέζικης τεχνικής. Θεωρητικά διαχειρίζεται μέχρι 0,16-0,18. Εάν ανέβω σε διαμέτρημα κερδίζω κάτι? 

Επί της ουσίας όχι. Απλά δημιουργείται μέσα μας ένα εικονικό αίσθημα ασφάλειας. Μια τέτοια αλλαγή δεν ανεβάζει τις οριακές επιδόσεις της δράσης του καλαμιού. Με λίγα λόγια θα δώσει αυτό που είναι φτιαγμένο να δώσει, όπως και να έχει και τίποτα παραπάνω. Αντίθετα θα λέγαμε ότι μάλλον το εκθέτουμε σε κίνδυνο θραύσης...!

• Πετονιά για το γέμισμα του μηχανισμού. Ποιότητα, υλικό;

Η αγορά έχει πολύ καλά υλικά. Δεν ισχύει πάντα ο κανόνας που λέει ότι απολαμβάνεις αυτό, που πληρώνεις πάντα, γιατί έχουμε παραδείγματα, που αποδεικνύουν και το αντίθετο...!

Γενικά δεν θέλουμε μια υπερ-ελαστική πετονιά. Η σιλικόνη σαν πρωτεύον  υλικό κατασκευής είναι μια πολύ καλή επιλογή,αφού δείχνει να "αντιμετωπίζει" καλύτερα το φαινόμενο του βιρινιάσματος δλδ. του σταδιακού στριψίματος. Φυσικά υπάρχουν και άλλα υλικά νάιλον βάσης με πολύ καλά αποτελέσματα.

• Εάν χρησιμοποιήσω παράμαλλο από νάυλον δεν θα κερδίσω σε δύναμη συγκριτικά με το αντίστοιχο σε διάμετρο fluorocarbon? 

Κερδίζω και χάνω ταυτόχρονα είναι η απάντηση. Ναι δίνει περισσότερες λίμπρες αντοχής αλλά χάνει όλα τα πλεονεκτήματα του fluorocarbon με κυριότερο την αντοχή στα γδαρσίματα από βράχια και τα δόντια των ψαριών. Υπάρχει βέβαια και η μέση λύση, που είναι νάυλον με επικάλυψη (Fluorocarbon coated) ή μια hybrid. Φυσικά εννοείται πως προσέχουμε την αναλογία κιλών σε σχέση με την πετονιά του μηχανισμού για τους λόγους, που ήδη έχουμε αναφέρει παραπάνω.

Σκαλώσαμε...!Tώρα τί κάνουμε? 

Απλά τραβάμε την πετονιά με το χέρι. Εάν οι πετονιές έχουν καλές αναλογίες και δεν έχει "πληγωθεί" κάπου η μάνα θα κοπεί λογικά το παράμαλλο ή έστω θα λυγίσει το αγκιστράκι μας. ΠΟΤΕ μα ΠΟΤΕ δεν τραβάμε την πετονιά με το καλάμι σφίγγοντας το φρένο του μηχανισμού, διότι θα προκαλέσουμε ζημιά στο καλάμι, ακόμη και στο μηχανισμό ( γράνάζια-bail arm lever).

• Με προβληματίζει το μήκος του καλαμιού ως προς την επιλογή(3,90-4,20-4,50 κλπ.).Τελικά τι χρειάζομαι? 

Θεωρητικά κάνουν τα πάντα εφόσον διαθέτουν τα ελάχιστα απαιτούμενα χαρακτηριστικά για την τεχνική. Σε πρακτικό επίπεδο όμως οι απαιτήσεις ανά τόπους και ψάρια κάνουν τη διαφορά στο ψάρεμά μας. 

Εάν μιλήσουμε με δεδομένα Μ. Βρετανίας θα είμασταν απόλυτα ικανοποιημένοι ακόμη και με ένα καλάμι  fast progressive για all round ψάρεμα μήκους 3,00-3,90 μέτρα. Γιατί αυτό? Α) Μικρός μέσος όρος βάθους λιμνών, που σημαίνει σχεδόν πάντα σταθερές αρματωσιές και Β) Πολύ μικρή έως και ανύπαρκτη υψομετρική διαφορά μεταξύ όχθης και νερού, άρα άμεσος και εύκολος έλεγχος πετονιάς μηχανισμού και φελλού σε συνθήκες έντονου επιφανειακού ρεύματος (βύθιση καλαμιού, μάζεμα κλπ.).

Με δεδομένα Ελλάδας τα πράγματα αλλάζουν, διότι χρησιμοποιούμε την τεχνική κυρίως στη Θάλασσα. 

Α) Ψαρεύουμε σε λιμάνια με αρκετά μεγάλες υψομετρικές διαφορές, όπου σε έντονο επιφανειακό ρεύμα απαιτείται συνεχές βύθισμα της μύτης του καλαμιού μας. Εκεί μπορεί να ανταποκριθεί ακόμη και ένα καλάμι 3,90 μ. εφόσον το ύψος βοηθά πάντα. 

Β) Κάποια είδη ψαριών στην προσπάθεια αποφυγής της σύλληψης προσπαθούν να "βραχώσουν" ταλαιπωρώντας τις πετονιές μας ανάμεσα σε πλάκες και βράχια πχ. σαργοειδή. Εκεί υπερέχει σαφώς ένα καλάμι μινιμουμ αυστηρά 4,20 μ. με ιδανικό το 4,50 μ. ,  αν όχι και πιο μακρύ. 

Γ) Αναζητούμε τα ψάρια με συρόμενες αρματωσιές σε βάθη αρκετά μεγάλα πχ. 9 μέτρα, 12 μέτρα, όπου βοηθά πολύ καλύτερα ένα όσο το δυνατόν μακρύ  καλάμι, γιατί σε αυτήν την περίπτωση μετράμε σε "μήκη" καλαμιού. 

Γενικά να έχουμε κατά νου πως όσο μακρύτερο είαι το καλάμι, τόσο γρηγορότερα επιτυγγάχεται το κάρφωμα κατά το απότομο σήκωμα προς τα πάνω. 

• Σε κάποια καλάμια αναγράφονται κάποια όρια "λιμπρών", π.χ. 3-8 lbs. Τι σημαίνει αυτό? 

Αυτό απαντάται κυρίως σε προιόντα της βρετανικής αγοράς* και ειδικότερα σε καλάμια progressive action,  με τα οποία μπορούμε να αντιμετωπίσουμε σχεδόν όλες τις καταστάσεις σε απαιτήσεις.H Λίμπρα ή αλλιώς "pound" ισσούται με 454 γραμμάρια. Με λίγα λόγια ο κατασκευαστής μας λέει ότι το εν λόγω καλάμι μπορεί να διαχειριστεί πετονιές το λιγότερο 3 Χ 454 = 1,36 κgr. , ενώ στις μέγιστες οφέλιμες παραβολές του μπορεί να διαχειριστεί πετονιά 8Χ454γρ = 3.63 kg. Μας δίνει έτσι το min και το max σε μάννα-παράμαλλο. Επομένως ανάλογα με τις ρυθμίσεις στο φρένο και τις εκάστοτε πετονιές εξαντλώ ολόκληρη ή μερικώς την παραβολική δράση του καλαμιού μου.

* Υπόψη πως τέτοια καλάμια έχουν έλθει από βρετανικές εταιρίες και στην Ελλάδα αρκετό καιρό τώρα.

• Τρίσπαστο ή τηλεσκοπικό καλάμι ; 

Η προσωπική μου επιλογή είναι τρίσπαστο. Υπάρχουν όμως και κάποια τηλεσκοπικά , που πραγματικά είναι να τα χαίρεσαι. Υπάρχουν κάποια μάλιστα με εντυπωσιακό αριθμό οδηγών, σταθερών και συρόμενων, που δημιουργούν ένα αξιοθαύμαστο σύνολο σε απόδοση.

• Στη Μ. Βρετανία βλέπουμε μεγάλα μεγέθη μηχανισμών στην εγγλέζικη τεχνική πχ. 3000, 3500, 4000. Γιατί συμβαίνει αυτό? 

Χρησιμοποιούν μεγάλα σχετικά μοτέρ με ρηχές μπομπίνες (match spools) , οι οποίες μπορεί να παίρνουν για παράδειγμα 0,18 mm πετονιάς 100 μόλις μέτρα ή 150. Γιατί αυτό? 

Α) Παλεύουν πολύ καλύτερα τα μεγάλα ψάρια και όταν λέμε μεγάλα ψάρια εννοούμε πχ. κυπρίνους 10 λίμπρες βάρους. 

Β) Πιο δυνατά φρένα σε σχέση με ένα μοτέρ 1000 ή 2000, που δίνουν μόλις 2-2,50 κιλά φρένου. Σε συνδυασμό με ένα progressive καλάμι  έχουν ένα all round εργαλείο, που μπορεί να ανταποκριθεί στα πάντα. 

Έτσι καταφέρνουν να έχουν ένα δυνατό μοτέρ, δίχως να χρειάζεται να το γεμίσουν με 500 μέτρα 0,18 mm πετονιάς ή δεν ξέρω τι άλλο λεπτό διαμέτρημα. 

• Τι ακριβώς σημαίνει ο όρος "μπομπίνα match" ; 

Σημαίνει μπομπίνα για αγωνιστική χρήση, δλδ.: 

α) Ρηχό προφίλ με κεφάλι σχετικά μεγάλης διαμέτρου, που επιτρέπει μακρινές βολές χωρίς να επηρεάζεται η πετονιά από τριβές και "χτυπήματα" στο χείλος της μπομπίνας. 

β) Σημαίνει μικρής αλλά επαρκούς χωρητικότητας μπομπίνα, ανάλογα με την τεχνική πάντα, γιατί ο όρος "μπομπίνα match" υπάρχει και στα καλάμια του surf casting για όλους τους παραπάνω λόγους συν ότι εκεί η μπομπίνα είναι και κωνικού σχήματος επιπλέον. 

• Φοβάμαι να χρησιμοποιήσω μικρά διαμετρήματα πετονιάς σε παράμαλλα-γέμισμα μηχανισμού καθώς και μικρά αγκίστρια.
  
  

Είναι πολύ λογικό, διότι αυτός που θα ασχοληθεί με την εγγλέζικη float τεχνική για πρώτη φορά, καλείται ουσιαστικά να αναθεωρήσει όλη του την φιλοσοφία γύρω από το ψάρεμα. Μέχρι χθες ο γενικός “κανόνας” ήταν μεγάλα ψάρια= χοντρές πετονιές+μεγάλα αγκίστρια. Θα αναφέρω προσωπικό βίωμα. Ξεκίνησα με γέμισμα μηχανισμού Νο. 20, αόρατο παράμαλλο Νο. 18, αγκίστρια Νο. 10 και τώρα δεν θέλω ούτε να τα ακούω. Για την ακρίβεια διαπίστωσα ότι το βράδυ όλα είναι ...ίδια!!!
Ξεκίνησα τα ψαρέματά μου βραδυνές ώρες, κατά τις οποίες τα εν λόγω υλικά δούλευαν ικανοποιητικά και εκ του ασφαλούς φυσικά. Όταν άρχισα να ψαρεύω πρωινές ώρες και σε τόπους με πονηρεμένα ψαράκια, διαπίστωσα μόνος μου ότι με τα παραπάνω εργαλεία δεν είχα καμιά τύχη. Η χρήση παράμαλλων σε Νο. 12-14-16 πετονιάς μηχανισμού σε Νο. 16-18 και αγκιστρίων Νο. 12-14-16 αποτέλεσαν για μένα μονόδρομο. Και να φανταστείτε ότι υπάρχουν άλλοι ψαράδες ,οι οποίοι προτιμούν πολύ πιο εκλεπτυσμένα υλικά. Συμπερασματικά. Θα οδηγηθείτε νομοτελειακά κάπου εκεί, εφόσον το ψάχνετε το θέμα...!Απλά μην το παρακάνουμε μόνο...!

• Εάν χρησιμοποιήσω νήμα λεπτό αντί πετονιάς, δεν θα κερδίσω σε δύναμη αντοχής? 

Το νήμα πράγματι είναι υλικό ιδιαίτερης αντοχής, που σε κάθε περίπτωση δεν μπορεί να συγκριθεί ούτε κατά διάνοια με αυτή μιας νάυλον πετονιάς στην αντίστοιχη διάμετρο. Χρησιμοποιείται κατά βάση σε τεχνικές με πολύ υψηλές απαιτήσεις έλξης και δύναμης φρένων μηχανισμού, όπως πχ. το vertical ή το shore jigging κλπ. Πάνω απ' όλα όμως απαιτεί μηχανισμό και οδηγούς καλαμιού πολύ ειδικών προδιαγραφών και αντοχών στην έντονη τριβή, που συνεπάγεται  η χρήση του νήματος. Ακόμη και να ξεπερνούσαμε τα παραπάνω θέματα θα υστερούσαμε σε παρουσίαση και διακριτική εμφάνιση πάντως. 

• Ένωση πετονιάς μηχανισμού-παράμαλλου: Θηλιά-θηλιά ή μικρό στρυφταράκι ? 

Και οι δυο περιπτώσεις έχουν τα υπέρ και τα κατά τους. Αλλοι υποστηρίζουν τη μια μέθοδο άλλοι υποστηρίζουν την άλλη. Ακόμη και μέσα στην ίδια τη Μ. Βρετανία οι απόψεις είναι μοιρασμένες. Αυτό που έχει σημασία πάντως είναι η ποιότητα των κόμπων είτε ακολουθήσουμε τη μέθοδο θηλιά-θηλιά είτε αυτή με τη χρήση μικρού στριφταριού.

• Υπάρχει η δυνατότητα να ενώσω παράμαλλο και πετονιά μηχανισμού απευθείας με κόμπο μεταξύ τους δίχως θηλιές ή στριφτάρι? 

Ναι υπάρχει και μάλιστα  δίνει πολύ ισχυρό αποτέλεσμα, αλλά δεν είναι καθόλου πρακτικό, όταν χρειάζεται συχνή αλλαγή παράμαλλου...

• Πως μπορώ να ξεχωρίσω ένα καλάμι παραβολικό, από ένα ημιπαραβολικό ή ένα με δράση κορυφής? 

Είναι απλό. Κανονικά τοποθετούμε μηχανάκι με πετονιά στο καλάμι και την περνάμε σε όλους τους οδηγούς του. Κρατάμε το καλάμι σταθερό σε θέση οριζόντια και τραβάμε την άκρη της πετονιάς προς το δάπεδο σε γωνία 90 μοιρών ώστε να λυγίσει το καλάμι. Επίσης γίνεται δένοντας ένα βαρύ αντικείμενο (3 kgr. πχ. ) στην άκρη της μάννας. Ανεβάζουμε το καλάμι σταδιακά προς τα πάνω και παρατηρούμε το βαθμό κάμψης του.

Εάν λυγίσει  το 30% του συνολικού μήκους του καλαμιού είναι τύπου δράσης κορυφής (fast action). Εάν λυγίσει το 60% του καλαμιού είναι ημιπαραβολικής δράσης. Τέλος, εάν λυγίσει στο κοντά στο 80- 90% του άξονα, ειναι  παραβολικής δράσης.
Πολλοί συνηθίζουν να δοκιμάζουν τραβώντας τη μύτη του καλαμιού προς τα κάτω απλώς με το χέρι. Δεν λέμε ότι είναι λάθος ή όχι. Σίγουρα όμως δεν μας δίνει πάντα και την πραγματική εικόνα, καθώς ασκούμε δύναμη μόνο στο ακρότατο τμήμα του καλαμιού, ενώ όλοι οι οδηγοί του "απέχουν" από τη διαδικασιά του τεστ. 
Τέλος να αναφέρουμε ότι σε ορισμένα  καλάμια αναγράφεται και ο όρος "progressive action" δλδ. "δράση προοδευτική". Αυτό δηλώνει  το καλάμι, που έχει τη δυνατότητα της σταδιακής μετάβασης από fast action λειτουργία μέχρι την πλήρη παραβολή (τρία σε ένα τρόπον τινά). 

 

• Ψάρια δεν πιάνω άλλα όταν πιάνω είναι πέρκες, χάνοι, γύλλοι κλπ.

Κάθε αρχή και δύσκολη δεν λέει ο λαός μας; Προφανώς κάτι τέτοιο ισχύει και εδώ. Η επιτυχία είναι αποτέλεσμα εμπλοκής διαφόρων παραγόντων, όπως η επιλογή του τόπου, του χρόνου, των καιρικών συνθηκών, η ακρίβεια εκτέλεσης της τεχνικής κ.α.Το ότι δεν πιάνουμε ψάρια μπορεί να έχει πολλές αιτίες. Αναφέρω επιγραμματικά κάποιες από τις συνήθεις: όχι σωστό μαλάγρωμα, όχι σωστή παρουσίαση δολώματος ή αρματωσιάς, λάθος μεθοδολογία “καρφώματος”, αναζήτηση ψαριών σε λάθος βάθος, γενικά έλλειψη ενδιαφέροντος από πλευράς θηραμάτων κλπ. 
Αναφορικά με το δεύτερο η απάντηση-αιτία είναι καθαρά το βάθος, ειδικά όταν πρόκειται για πρωινό ψάρεμα. Ψαρεύεις πρωί σε τόπο πχ. Βάθους 5 μέτρων; Δοκίμασε να σηκώσεις την αρματωσιά να ψαρεύει 1-1,5 μέτρο, μην σου και 2 μέτρα, από το βυθό και μπορεί να ...εκπλαγείς ! Όταν μαλαγρώνεις με bigatinni τα ψάρια δεν περιμένουν να πατώσουν τα σκουληκάκια μας για να τα φάνε. Ανεβαίνουν ψηλότερα από το βυθό, διότι λειτουργούν ανταγωνιστικά μεταξύ τους, και αυτό από μόνο του τα εξαναγκάζει να κυνηγήσουν σε όλες τις διαστάσεις του θαλάσσιου χώρου τους. Τα θετικά αποτελέσματα έρχονται με την απόκτηση πείρας, δηλαδή με την ενασχόληση σε όλα τα επίπεδα(απόκτηση θεωρητικών γνώσεων, πρακτική άσκηση κλπ.). Ρωτήστε όλους τους πλέον γνωστούς δάσκαλους στην τεχνική του εγγλέζικου float  fishing να σας πουν τι χάνο και και τι πέρκα σήκωναν στην αρχή μέχρι να έλθουν τα καλά θηράματα...! 

• Ποιος ο λόγος να μαζεύω τα "μπόσικα" της πετονιάς του μηχανισμού για άμεσο κάρφωμα? Ακόμη και με μεγάλη κοιλιά της πετονιάς ο φελλός ανταποκρίνεται και βυθίζεται  μόλις γυρίσω λίγο τη μανιβέλα του μηχανισμού...!Άρα είμαι stand by!

Η αλήθεια είναι ότι έτσι και αλλιώς ο φελλός  κατά το μάζεμα της μανιβέλας κατεβαίνει...! ΟΜΩΣ...υπάρχει μια ουσιώδης διαφορά, στην αιτία που προκαλεί το βύθισμά του!
Όταν φροντίζουμε να περιορίζουμε τα μπόσικα, ξέρουμε ότι ο φελλός ανταποκρίνεται άμεσα και "επικοινωνεί" με την κορυφή του καλαμιού μας.  Αντίθετα, όταν αφήνουμε μεγάλες κοιλιές στην πετονιά, ο φελλός βυθίζεται μεν αλλά στην πραγματικότητα αυτό συμβαίνει από το βάρος του νερού, που "σπρώχνει" η μάνα του μηχανισμού, μέχρι να τεντωθεί μέσα στο νερό. Αυτές οι δυο περιπτώσεις κάνουν τη διαφορά ανάμεσα στο ουσιαστικό κάρφωμα και στο λεγόμενο "νεροκάρφωμα".   

• Τι είναι προτιμότερο για γέμισμα μηχανισμού: απλή floating (επιπλέουσα) ή sinking (βυθιζόμενη) πετονιά? 

Εμείς θέλουμε βύθισμα της μάνας έτσι ώστε να μην παρασύρεται η πετονιά από τα επιφανειακά ρεύματα και για άμεση επικοινωνία καλαμιού-φελλού. Στην επιπλέουσα πετονιά βυθίζουμε τη μύτη του καλαμιού μας μετά τη βολή περιστρέφοντας  παράλληλα 2-3 φορές τη μανιβέλα του του μηχανισμού. Η βυθιζόμενη ναι μεν "κατεβαίνει"  από κατασκευής αλλά στο θαλάσσιο νερό αργεί σχετικά λόγω άνωσης. Ένα επιπλέον θέμα με τις βυθιζόμενες πετονιές είναι και η δημιουργία "κοιλιάς", αφού ποτέ δεν σταθεροποιείται σε ένα ύψος. Αυτό έχει ως αποτέλεσμα τη δημιουργία "μπόσικων" σε μεγαλύτερο βαθμό από ότι στις επιπλέουσες.  Μάλιστα η ένταση του φαινομένου διαφοροποιείται από κατασκευαστή σε κατασκευαστή. Το σίγουρο είναι ότι σε μια τέτοια περίπτωση το κάρφωμα προτιμάμε να γίνεται με πλάγια κίνηση του καλαμιού μας. Έτσι τραβάμε την πετονιά  δίχως να τη "σηκώνουμε" επιτυγχάνοντας καλύτερο αποτέλεσμα.

• Μα καλά εγώ διαβάζω και βλέπω διάφορα video,που κάνουν λόγο αποκλειστικά για sinking πετονιά.

Αλήθεια είναι αυτό. Οι βυθιζόμενες πετονιές όμως δεν έχουν όλες την ίδια συμπεριφορά κάτω από το νερό. Το υλικό κατασκευής της κάθε πετονιάς (ειδικό βάρος), η πιθανή ύπαρξη ρευμάτων under tow δλδ. υποθαλάσσιων δίνουν διαφορετικά αποτελέσματα από προιόν σε προιόν. Όταν μάλιστα επιχειρήσετε και ψάρεμα με βολες σε μεγάλες αποστάσεις από την ακτή θα το διαπιστώσετε κάποια στιγμή αργά ή γρήγορα.

• Μετακινούνται τα σχιστά μολυβάκια πάνω στην αρματωσιά μου ή στο παράμαλλο και δεν σταθεροποιούνται.

     Τα σχιστά μολυβένια σφαιρίδια χρειάζονται ελαφρά πίεση και καλό είναι να γίνεται με ένα μικρό πενσάκι, ώστε να πατηθεί ομοιόμορφα χωρίς βέβαια να χαλάσει το σχήμα του και να μην "πληγωθεί" η πετονιά μας. Είναι λάθος το δάγκωμα στο στόμα για δύο λόγους:Α) δεν σφίγγει καλά εσωτερικά πάνω στην μάνα και Β) ο μόλυβδος ως βαρύ μέταλλο εγκυμωνεί σοβαρούς κινδύνους για την υγεία και δεν χρειάζεται να ρισκάρουμε.  Σχετικά με το παράμαλλο, εφόσον κάνουμε χρήση αόρατου (flurocarbon) χρειάζεται να το τεντώσουμε λίγο και μετά να πατήσουμε το όποιο μολυβάκι.

• Μου μπλέκεται συνέχεια η αρματωσιά κατά τη βολή και τα νεύρα μου έχουν γίνει κορδόνια

Δύο είναι τα βασικά σημεία προσοχής. Πρώτον χρειάζεται να αφήσουμε απόσταση μεταξύ τελευταίου και προτελευταίου σχιστού μολυβιού από το φελλό μας ίση με 1 1/2 του μήκους του. Αυτό όταν χρησιμοποιούμε συρόμενη αρματωσιά. Δεύτερον, κατά το πέταγμα της αρματωσιάς (σταθερής ή συρόμενης) ελέγχουμε την πτώση της κοντράροντας ελαφρά  το ξετύλιγμα στην μπομπίνα με τα δάκτυλα λίγο πριν την επαφή της με το νερο. Έτσι λόγω της ορμής  και της βαρύτητας  προσθαλασσώνεται στρωτά χωρίς μπλεξίματα. 

Πηγή: http://www.brooksideangling.com/FishingTips.htm

• Η συρόμενη αρματωσιά μου δεν δουλεύει σωστά με αποτέλεσμα να μην τερματίζει η στριφταροπαραμάνα στο στόπερ.

Αυτό μπορεί να συμβαίνει για πολλούς λόγους.

1)Πολύ έντονο ρεύμα σε συνδυασμό με πολυ χαμηλού ερματίσματος φελλό (+1 πχ.).

2)Προβληματική στριφταροπαραμάνα.Αν  επίσης χρησιμοποιούμε συνέχεια την ίδια μπορεί επίσης να φθαρεί το πλαστικό στέλεχός της με αποτέλεσμα την ύπαρξη υπερβολικών τριβών,  άρα όχι φυσιολογική συμπεριφορά.

3)Η πετονιά της μάνας ενδεχομένος έχει κάποιο τεχνικό θέμα.

4)Στρφταροπαραμάνα και πετονιά έχουν ασύμβατα χαρακτηριστικά και δεν συνεργάζονται σωστά(πχ. διάμετρος μάννας ακατάλληλη για τη συγκεκριμένη στριφταροπαραμάνα).

5)Μεγάλο σχετικά βάθος ψαρέματος με πολύ μικρό ερμάτισμα αρματωσιάς. 

Για μένα προσωπικά η Cralusso No 2122 μέγεθος small αλλά και για πολλούς άλλους φίλους ψαράδες ίσως η καλύτερη παραμάνα για συρόμενη αρματωσιά εγγλέζικης τεχνικής

• Απλή παραμάνα ή στριφταροπαραμάνα? 

Αυτό εξαρτάται από τον κρίκο του φελλού μας. Εάν περιστρέφεται ελεύθερα τότε μπορούμε να χρησιμοποιήσουμε απλή παραμάνα. Σε αντίθετη περίπτωση καλό είναι να χρησιμοποιήσουμε παραμάνα με ενσωματωμμένο στριφτάρι.Ο φελλός γενικά έχει την τάση να περιστρέφεται γύρω από τον άξονά του και μεις πρέπει να διευκολύνουμε αυτήν την τάση αλλιώς θα έχουμε πολύ πιθανά μπλεξίματα. 

Στριφταροπαραμάνα εγγλέζικης τεχνικής

• Πως μπορώ να εκμεταλλευτώ καλύτερα τα οβάλ στόπερ σιλικόνης στην κατασκευή της αρματωσιά μου? 

Τα στόπερ σιλικόνης αποτελούν μια πολύ εύκολη και γρήγορη λύση στην κατασκευή σταθερής αρματωσιάς,  εάν δεν θέλουμε να τοποθετήσουμε μολυβάκια ως backshots ή δεν θέλουμε να μπούμε στη διαδικασία τοποθέτησης νήματος. 

Δεν συνιστάται η χρήση τους σε στήσιμο συρόμενης αρματωσιάς για τρείς βασικούς λόγους: 

Α) Μειώνεται δραματικά το βεληνεκές της βολής μας από τα χτυπήματα επάνω στους οδηγούς του καλαμιού μας. 

Β)Υπάρχει πάντα το ενδεχόμενο μετατόπισης του στόπερ από τα συνεχή χτυπήματα και "σκαλώματα" πάνω στους οδηγούς με αποτέλεσμα την απώλεια στην ένδειξη της αρχικής βυθομέτρησης. 

Γ) Υπάρχει σοβαρό ενδεχόμενο πρόκλησης βλάβης στο κεραμικό υλικό  των οδηγών του καλαμιού μας.

• Δέν καταφέρνω να χρησιμοποιήσω τον απαγκιστρωτή μου.

Εκτός περιπτώσεως ελλατωματικού ή ακατάλληλου εργαλείου η διαδικασία έχει ως εξής:

α) Περνάμε το παράμαλο στην ειδική εγκοπή.

β)Περιστρέφουμε τον απαγκιστρωτή μας μια ολόκληρη στροφή δεξιά ή αριστερά ώστε να "κλειδώσει" την πετονιά.

γ)Κρατώντας συνεχώς τεντωμένο το παράμαλο κατεβαζουμε τον απαγκιστρωτή απόλυτα ευθγραμμισμένα με την πετονιά μέσα στο στόμα του ψαριού μέχρι να τερματίσει στο αγκίστρι.

δ)Πιέζουμε ελαφρά τον απαγκιστρωτή προς τα μέσα και τον τραβάμε έξω μαζί με το αγκίστρι μας.   

• Ποιες ειναι οι καταλληλότερες διαφορές στο διαμέτρημα μάνας-παράμαλλου σε μια αρματωσιά?  

Καλό είναι να μην αφήνουμε μεγάλες διαφορές. Όμως το ζήτημα δεν είναι απλά θέμα διαμετρήματος αλλά ΚΥΡΊΩΣ κιλών αντοχής. Αυτό θα πρέπει να είναι το ουσιώδες χαρακτηριστικό στη διαφορά της πετονιάς του μηχανισμού μας σε σχέση με το παράμαλλο.  Πολλοί φίλοι λένε ότι "τρώνε" κοψίματα στη μάνα, που θεωρητικά είναι πιο χοντρή βλέποντας το παράμαλλο να αντέχει αν και λεπτότερο. Αυτό συμβαίνει κατά 99% λόγω δυσανάλογων αντοχών σε κιλά.

Ειδικά μάλιστα όταν χρησιμοποιούμε πχ. παράμαλλο επικάλυψης (fluorocoated), θα πρέπει μα έχουμε κατά νου ότι αυτό βγάζει μεγαλύτερη αντοχή από τα αντίστοιχα σε διαμετρήματα καθαρά flurocarbon υλικά. Το καλύτερο, που έχουμε  να κάνουμε είναι να φροντίσουμε ώστε πετονιά μηχανισμού με παράμαλλο να έχουν περίπου 1-1,5 κιλό διαφορά, έστω βάσει των αναγραφόμενων στις συσκευασίες αντοχών του. 

• Τι απόχη να επιλέξω? Μπορώ να περιορίσω τις απαιτήσεις σε προδιαγραφές? 

  Η απόχη καλό είναι να διαθέτει κοντάρι τουλάχιστον 3 μέτρα. Ιδανικό θα λέγαμε να ήταν 4 μέτρα, γιατί θα μας καλύψει σε όλες τις συνθήκες ψαρέματος είτε πρόκειται για λιμάνια είτε για βραχότοπους. Θα μας επιτρέψει άνετο απόχιασμα ακόμη και όταν είμαστε τελείως μόνοι, δίχως βοηθό. 

Αναφορικά με το υλικό του διχτυού θα λέγαμε ότι αυτό από πετονιά  απαιτεί λιγότερη δύναμη καθώς δεν φουσκώνει από τον όγκο του θαλασσινού νερού. Επιπλέον εξαλείφει τις πιθανότητες μπλεξίματος με το μικροσκοπικό μας αγκίστρι, φαινόμενο πολύ τακτικό και εκνευριστικό στα δίχτυα απόχης  από συνθετικό πλέγμα. 

Φυσικά οι απόχες με δίχτυ από συνθετική πλέξη και μικρό "μάτι" είναι ιδανικές για τη συλλογή ζωντανών μικρο-δολωμάτων, όπως γαρίδες, καβουράκια και διάφορα μικρόψαρα. 

• Το βάθος είναι 2-2,50 μέτρα. Πως θα κατασκευάσω μια σταθερή αρματωσιά, για να ψαρέψω σε ένα τέτοιο σημείο? 

Διατηρούμε αρχικά το μήκος των 2 μέτρων στο παράμαλλο και απλά μειώνουμε την απόσταση ανάμεσα στο σταθερό φελλό και στην ένωση  της μάννας με το παράμαλλο. Πρώτα εξαντλούμε αυτήν την περίπτωση και κατόπιν προβαίνουμε σε κόντημα ΚΑΙ στο παράμαλλο αποφεύγοντας τα πολλά και μικρά ψάρια. 

• Τα ψάρια είναι πολύ μίζερα και διστακτικά στα τσιμπήματα με αποτέλεσμα να φέρνω πίσω τα μπικατίνι σκέτα κουκούλια ξεζουμισμένα, ενώ στο κάρφωμα δεν καταφέρνω να τα συλλάβω. 

Συμβαίνει πολλές φορές και αυτό και ειδικά σε μέρη πολυψαρεμένα με την ανάλογη τεχνική, όπου κατά το κοινώς τα ψάρια είναι υποψιασμένα και εκπαιδευμένα. Σε αυτήν την περίπτωση εναλλάσουμε μεγέθη αγκιστρίων με προτίμηση σε Νο. 10-12 αλλά κυρίως εναλλάσουμε τον τρόπο παρουσίασης της δολωσιάς, όπως μας παρουσιάζει ο Γιάννης Γιατράκος (customrods.gr) παρακάτω. 

Δολωσιές για bigattini

Αναφορικά με το κάρφωμα και τη διαδικασία του μπορείτε να κατευθυνθείτε εδώ . 

• Ποιο είναι το καλύτερο περιβάλλον, για να ξεκινήσω το ψάρεμά μου ως νέος ψαράς με την τεχνική? 

Μπορούμε να εξασκηθούμε στην σταθερή αρματωσιά σε πρωινό ψάρεμα από βραχώδη σημεία και σε βάθη από 4-7 μέτρα. Προπόθεση ότι μιλάμε επί το πλείστον για τόπο, που κρατά σαργοειδή και μελανούρια δίχως να αποκλείονται και άλλα θηράματα. 

Εάν τηρήσουμε τα δέοντα όσον αφορά το  τακτικό μαλάγρωμα με τις προνύμφες μύγας, θα δούμε πολύ πολύ σύντομα την ανταμοιβή των  προσπάθειών μας. 

Εναλλακτικά υπάρχει φυσικά πάντα και το ψάρεμα σε λιμάνια με χρήση συρόμενης αρματωσιάς αναζητώντας τα ψάρια εντελώς οριακά στο βυθό ή έστω και λίγο ψηλότερα από αυτόν πχ. 30-40 εκ. . Απλώς θεωρητικά και πρακτικά το πρώτο σενάριο αποτελεί μια πολύ καλή αρχή, που θα βοηθήσει  καλύτερα στην εξάσκηση και την εξοικείωση με τον εξοπλισμό μας. 

• Θα ψαρέψω σε λιμάνι με τελείως επέπεδο βυθό. Τι είναι καλύτερο? Οριακή βυθομέτρηση ή όχι? 
  
  Εμείς θα βυθομετρήσουμε κανονικά δλδ. οριακά. Πρέπει να έχουμε την ακριβή εικόνα του βάθους όπως και να έχει. Σε πρωινό ψάρεμα όμως θα πρότεινα το ανέβασμα του αγκιστριού μας 30-40 εκατοστά ψηλότερα. Αποφεύγουμε καποια ενοχλητικά πατόψαρα και παράλληλα ανοίγουμε τη γωνία και το πεδίο ορατότητας  του δολώματος ειδικά στα μάτια των μεγαλύτερων ψαριών.  Αξίζει σαν τακτική...!

• Πως μπορώ να αυξήσω το βεληνεκές στη βολή ενός insert stick  waggler φελλού με αρκετά ελαφρύ συνολικό ερματισμό ? 

Εάν δεν μπορούμε να εκτελέσουμε μια δυναμική βολή, έχουμε τη δυνατότητα να χρησιμοποιήσουμε μια ειδική κεραία "βελάκι". Θα δώσει καλύτερη βλητική συμπεριφορά στο φελλό αυξάνοντας τη διάρκεια πτήσης του μέχρι την τελική προσθαλάσσωσή του. Το εν λόγω αξεσουάρ μπορούμε να το βρούμε σε διαμέτρους 4,50 χιλ. και 3,00 χιλ. και μπορεί να χρησιμοποιηθεί κάλλιστα σε νυχτερινό ψάρεμα με την προσθήκη σιαλούμ σε συνδυασμό με το σωληνάκι-ανταπτοράκι, που βρίσκεται συνήθως μέσα στη φακελάκι με το χημικό φως. 

Κεραία "βελάκι"

Φελλός insert stick waggler με την κλασσική κεραία (αριστερά) και  με την προσθήκη του αξεσουάρ (Δεξιά)

Με  χημικό φως 3 χιλ. και σωληνάκι  για νυχτερινό ψάρεμα

• Εκτελώ βολή με σκοπό να βυθομετρήσω και παρατηρώ ότι ο βυθομετρητής και ο φελλός ταλαντεύονται πολύ στον αέρα, προσθαλασσώνονται σε εντελώς διαφορετικά  σημεία με αποτέλεσμα να χάνω σε απόσταση και ακρίβεια μέτρησης. 

Απόλυτα λογικό. Τόσο οι διαφορετικές ταλαντώσεις όσο και η αντίσταση του αέρα συντελούν σε αυτό. Δύο-τρία τα θέματα, που πρέπει να δούμε. 

α) Τρόπος βολής: Το καλάμι μας είναι ένας μοχλός. Από εκεί ξεκινάμε και προσπαθούμε να αξιοποιήσουμε αυτό το στοιχείο με τον καλύτερο τρόπο. Πέραν αυτού, για να προσθαλασσωθούν φελλός και βυθομετρητής στο ίδιο σημείο κατεβάζουμε το καλάμι αμέσως μετά τη ρίψη σημαδεύοντας με την κορυφή του το σημείο που επιδιώκουμε να μετρήσουμε. 

β) Casting weight καλαμιού : Αυτό το χαρακτηριστικό παίζει από μόνο του τον δικό του σημαντικό ρόλο. Άλλη περίπτωση ένα καλάμι εγγλέζικης τεχνικής με c.w. 10-30 gr. και άλλη περίπτωση ένα καλάμι 2-10 gr. ή 5-15 gr. με τους ανάλογους  σε βάρος βυθομετρητές. 

γ) Διεύθυνση ανέμου : Ουδέν σχόλιο...

• Εκτελώ βυθομέτρηση. Μετακινώ το στόπερ σταδιακά μέχρι να ανέβει ο φελλός στην επιφάνεια του νερού αλλά τίποτα.

Σενάριο 1: Έχουμε κυριολεκτικά "πέσει" σε τρύπα. 

Σενάριο 2: Η πετονιά του μηχανισμού έχει στρίψει με αποτέλεσμα να μην επιτρέπει το ομαλό κύλισμα της πετονιάς μέσα από την στριφταροπαραμάνα.

Σενάριο 3: Ο φελλός μας κάπου έχει ρήγμα με αποτέλεσμα να έχει βαρύνει υπερβολικά από το εισερχόμενο σε αυτόν νερό και άρα δεν έχει καθόλου άνωση πλέον.

• Μήπως είναι υπερβολή η κατασκευή παράμαλλων μήκους 1,50 μ. και 2,00 μ. σε συρόμενη και σταθερή αρματωσιά αντίστοιχα? Μήπως "πετάω" χρήματα  άδικα? Παρατηρώ ότι ξοδεύω αρκετό fluorocarbon. 

 Καθόλου υπερβολή και σε καμιά περίπτωση περιττό ξόδεμα χρημάτων. Ο ρυθμός αντικατάστασης στα παράμαλλα εξαρτάται από την φθορά τους (γδαρσίματα-τριψίματα) και από την χρήση, που εμείς κάνουμε κυρίως κατά τη βολή (αποφυγή μπερδεμάτων κλπ.). Στα πρώτα στάδια ενασχόλησης με την τεχνική είναι πολύ λογικό να "χαλάμε" συνήθως άσκοπα κάποια extra μέτρα καθώς η διαχείριση πολύ λεπτών διατομών σε τέτοια μήκη  παράμαλλων θέλει τον τρόπο της και αυτό χρειάζεται κάποιο χρόνο. Τα παραπάνω μήκη μας πετονιάς προσφέρουν διακριτική παρουσία-συμπεριφορά μέσα στο νερό και παράλληλα πολύ καλή ελαστικότητα-αντοχή. 

• Βλ'επουμε στο εξωτερικό και ειδικα στην αγγλία αρματωσιές εγγλέζικης τεχνικής με παράμαλλο μήκους 15-25 εκατοστά. Γιατί τόσο κοντό? 

Όλα τα μήκη παράμαλλου ψαρεύουν καλά. Όλα τα μήκη πιάνουν ψάρια. ΟΜΩΣ τα κοντά παράμαλλα είναι πιο match, δλδ. πιο αγωνιστικά, γιατί εκεί μας ενδιαφέρει η ταχύτητα. Εκεί δεν ψαρεύουν με στόχο να ξεγελάσουν τα 1-2 καλά ψάρια αλλά να μεγιστοποιήσουν την ψαρευτική αγωνιστική απόδοση ανεξάρτητα μεγεθών. Αν σκεφτούμε και το γεγονός ότι ΟΛΟΙ οι αρθρογράφοι συμμετέχουν σε αγώνες, γίνεται άμεσα κατανοητό γιατί συμβαίνει αυτό.  

• Μήπως ένα τόσο μακρύ παράμαλλο κινδυνεύει να "διπλώνει" από τα ρεύματα με αποτέλεσμα να ψαρεύει πιο ψηλά και να χάνει σε τσιμπήματα?
  
  Και αυτό είναι μέσα στο πρόγραμμα. Όμως μια τέτοια περίπτωση απαιτεί προσαρμογή στις συνθήκες με αλλαγή στον ερματισμό, που όμως θα διατηρήσει την φυσική παρουσία και συμπεριφορά της αρματωσιάς μέσα στο νερό.Αυτό επιτυγχάνεται με τη χρήση σχιστών βαρυδίων βάρους 0,04 γρ. η και 0,06 γρ. Πρόκειται για βαρύδια, τα οποία δουλεύουν αποκλειστικά στο παράμαλλο, είναι μικρά σε όγκο, κρατάνε το παράμαλλο σταθερό και παράλληλα δεν αλλοιώνουν τη φυσική συμπεριφορά του παράμαλλου. 

Για τα σημεία τοποθέτησης στο παράμαλλο  μπορείτε να δείτε εδώ . 

• Θα ψαρέψω σε συνθήκες πολύ έντονου κυματισμού. Οι φελλοί μου βυθίζονται συνεχώς από τα ανεβάσματα και τα κατεβάσματα της θάλασσας με αποτέλεσμα να έχω ψευδείς ενδείξεις τσιμπήματος. Πως θα μπορούσα να αντιμετωπίσω μια τέτοια κατάσταση? 

Για να λέμε την αλήθεια, εάν μπορούμε να προβλέψουμε καιρικά μια τέτοια κατάσταση, καλό θα ήταν να επιλέξουμε άλλη μέρα ή άλλο σημείο για ψάρεμα. Ενδεχομένως θα πηγαίναμε αλλά με άλλη τεχνική, που ίσως ταιριάζει καλύτερα πχ. απίκο ή μπολονέζ. Εάν όμως θέλουμε να δοκιμαστούμε και σε αυτές τις συνθήκες, θα πρέπει να διαθέτουμε φελλούς ειδικά για τέτοιες συνθήκες. 

Κρεμαστοί φελλοί, δλδ. wagglers με ιδιαίτερη σταθερότητα αλλά και ορατότητα σε συνθήκες ταραγμένης θάλασσας. Μπορεί να μην χαρακτηρίζονται για την πολύ διακρικτική ευαισθησία τους στα τσιμπήματα αλλά έτσι και αλλιώς μέσα στην αντάρα και στην αφρουδιά της θάλασσας τα ψάρια γίνονται πολύ δεκτικά στην τροφή και αφήνουν την φιλυποψία τους στην άκρη. 

• Αγοράζω ανταλλακτικό πλαστικό χωνάκι για τη σφεντόνα και κάθε τόσο σπάνε τα ¨κερατάκια¨, που μπαίνει χωνευτό το λάστιχο της σφεντόνας με αποτέλεσμα να τα πετάω.

Δεν χρειάζεται να πετάξουμε τίποτα απολύτως. Σε περίπτωση, που συμβεί κάτι τέτοιο μπορούμε να πατεντάρουμε το χωνάκι ως εξής: 

α) Κόβουμε και τα δύο πλαστικά ¨κερατάκια¨  από τη βάση τους σύρριζα φροντίζοντας να μην μείνουν κόχες και προεξοχές.

β) Στη συνέχεια με τη χρήση πλαστικού νήματος χαρταετού δημιουργούμε δύο προεκτάσεις με φορά από μέσα προς τα έξω.

γ)Σαλιώνουμε τις άκρες και περνάμε τις προεκτάσεις στο λάστιχο της σφεντόνας, μετράμε αποστάσεις και ασφαλίζουμε χρησιμοποιώντας 2 μικρά δεματικά καλωδίων ( tie wraps). Το χωνάκι επαναχρησιμοποιείται αλλάζοντας απλά κατά καιρούς το πλαστικό νήμα. 

Το κόστος σε σχέση με την αγορά ανταλλακτικού είναι πολύ μικρότερο και κυρίως το αποτέλεσμα εγγυάται βολές χωρίς σκέψη. Το νήμα δεν θα κοπεί και απλά καλό είναι να έχουμε 1-2 tie wraps μαζί μας για παν ενδεχόμενο. 

***Να έχετε πάντως υπόψη ότι οι σφεντόνες τύπου "maggot" παρουσιάζουν τις λιγότερες βλάβες στα χωνάκια με δεδομένο ότι χρησιμοποιούν πολύ λεπτά λαστιχάκια.

Όταν λέμε σφεντόνα "maggot" εννοούμε αυτήν με τα λεπτά λαστιχάκια, που συνήθως είναι χρώματος μπλε, πράσινο ή φυσικό λάτεξ. Εάν όμως έχουμε και εδώ κάποιο σπάσιμο υπάρχει μια πολύ γρήγορη λύση, που λύνει κυριολεκτικά τα χέρια μας και απεικονίζεται παρακάτω...Καμιά όμως εγγύηση διάρκειας όμως...

• Υπάρχουν κάποιοι φελλοί , που είναι ανερμάτιστοι. Τι είναι και σε τι χρησιμεύουν? 

Ανερμάτιστος λέγεται ο φελλός, ο οποίος από κατασκευής στερείται έρματος. Για να ισορροπήσει ένας τέτοιος φελλός μέσα στο νερό απαιτείται πλήρες μολύβωμα της αρματωσιάς στα συνολικά αναγραφόμενα προβλεπόμενα γραμμάρια και όχι συμπλήρωμα έρματος όπως αντίθετα γίνεται στους ήδη μερικώς ερματισμένους φελλούς (πχ. 3+2, 4+1, κλπ). 

Όσον αφορά στη χρήση τους, αυτά τα αξεσουάρ προορίζονται επί το πλείστον και ενδείκνυνται για την κατασκευή σταθερής αρματωσιάς. Συγκέντρωση δλδ. του βασικού ερματισμού πάνω και κάτω από το φελλό μας. Δεν είναι απαγορευτική η χρήση τους σε συρόμενες αρματωσιές αλλά δεν είναι και η πιο ιδανική επιλογή ειδικά για ψάρεμα σε σε μεγάλα βάθη. Σε περίπτωση, που επιχειρηθεί κάτι τέτοιο να έχετε υπόψη ότι ο φελλός μετά τη βολή θα βρίσκεται  τελείως οριζόντιος πάνω στην επιφάνεια του νερού μέχρι να τερματίσει το κύλισμα της μάνας   φθάνοντας στο στόπερ*.

*Εννοείται ότι σε αυτήν την περίπτωση θα χρησιμοποιήσουμε ειδική στριφταροπαραμάνα ή σκέτη παραμάνα για συρόμενο στήσιμο.

• Παρατηρώ ότι η πετονιά του μηχανισμού αρχίζει να χάνει την απαλή υφή, που είχε αρχικά και τώρα δείχνει κάπως "άγρια". 

Αυτό μπορεί να συμβεί σε κάποια προϊόντα. Ωστόσο μπορούμε να αναζωογονήσουμε κάπως μια ταλαιπωρημένη πετονιά στρεσάροντά την. Βγάζουμε κάποια μέτρα (όσα θεωρούμε αναγκαία) από το μηχανισμό και με τα χέρια μας τεντώνουμε ελαφρά την πετονιά με τα χέρια μας. Εν συνεχεία την επανατυλίγουμε στο μηχανισμό μας. Για παν ενδεχόμενο πάντως ας ρίξουμε μια ματιά και στο roller line του μηχανισμού μας, διότι μπορεί να έχει μπλοκάρει από άλατα ή και οξύδωση στη χειρότερη περίπτωση, οπότε όσο συχνά και να αλλάζουμε πετονιά το πρόβλημα θα είναι εντονότερο.

• Προρύθμιση φρένων. Έχει τόσο μεγάλη σημασία και γιατί?

Η προρύθμιση του φρένου έχει πρωταρχικό σκοπό να μας φέρει σε επαφή με τον εξοπλισμό μας. Για μένα προσωπικά αποτελεί μια σημαντική διαδικασία πρίν ακόμη πάμε στη θάλασσα...!!!Συνδέοντας το καλάμι με το μηχανισμό, περνώντας την πετονιά μέσα από τους οδηγούς τεστάρουμε και αντιλαμβανόμαστε τις ανοχές και αντοχές ολόκληρου του συστήματος. Έτσι βρίσκουμε το κατάλληλο "σημείο", που θα πάρουμε την οφέλιμη δράση του καλαμιού μας σε συνδυασμό με την προστασία που προσφέρει το φρένο του μηχανισμού γενικά.Παράλληλα όμως κατανοούμε και τις δυνατότητες των λεπτών διαμετρημάτων πετονιάς, που σίγουρα για κάποιους από εμάς μπορεί να είναι κάτι το πρωτόγνωρο και ίσως φοβικό.


Ειδικά στους front drag μηχανισμούς χρειάζεται ιδιαίτερη προσοχή καθώς από εταιρία σε εταιρία και από μοντέλο σε μοντέλο παρατηρούνται πολύ μεγάλες αποκλίσεις  ανάμεσα στις φάσεις..."πλήρες κλείδωμα"-"προρύθμιση"-"πλήρες ξεκλείδωμα"...!Μάθετε τον εξοπλισμό σας καλά πριν έλθει το δύσκολο ψάρι. Εκμεταλλευτείτε τη δύναμη του καλαμιού σας και βρείτε πότε θα "δώσετε" φρένο .

• Θέλω να προρυθμίσω το φρένο ΑΛΛΑ δεν θέλω να το σετάρω για λειτουργια στις μέγιστες παραβολές του καλαμιού μου. 

Δεκτό το αίτημα και εξάλλου δεν είναι πάντα υποχρεωτικό. Όμως και πάλι αυτό σημαίνει γνώση του τι κάνουμε. Όταν επιχειρούμε κάρφωμα αποτυχημένο και ακούμε τα φρένα η ρύθμιση είναι λάθος.

• Το ψάρι παίρνει φρένα και εγώ προσπαθώ να τυλίξω παράλληλα την πετονιά. Σωστό ή λάθος? 

Τα φρένα υπάρχουν για να κάνουν τη δουλειά τους και η ανάκτιση τη δική της! Η πρώτη λειτουργία είναι παθητική και η δεύτερη ενεργητική. Το πότε θα κάνουμε ανάκτηση υποδεικνύεται από το φρένο και είναι η στιγμή, που σταματά να δουλεύει είτε γιατί το ψάρι κουράστηκε είτε γιατί έκανε απότομο ελλιγμό δημιουργώντας μπόσικα στην πετονιά του μηχανισμού μέσα στο νερό. Παράλληλη χρήση δεν έχει νόημα. 

• Θα ψαρέψω σε σημείο βάθους πχ. 8-9 μέτρων χρησιμοποιώντας συρόμενη αρματωσιά. Ποιο θα πρέπει να είναι το βάρος της αρματωσιάς μου σε γραμμάρια? 

Σε θεωρητικό επίπεδο μας βολεύει στήσιμο 1 γραμμαρίου και 1,50 γραμμαρίου και 2 γραμμαρίων,  2,5 γρ. κοκ. αφού όλα κάτω θα πάνε έτσι και αλλιώς. Από κει και πέρα το συνολικό βάρος θα εξαρτηθεί από την ύπαρξη ή όχι ρευμάτων, από την ύπαρξη ενοχλητικών μικρόψαρων (καλόγριες, γοπάκια, λιτσάκια κλπ.) που "προλαβαίνουν" το δόλωμα κάπου στα μεσόνερα "χαλώντας"  το ψάρεμά μας. 

Μην ξεχνάμε κάτι. Εφόσον δουλεύουμε με συρόμενη αρματωσιά στοχεύουμε σε ειδικό σημείο βάθους. Ναι οκ. μπορεί να πάρουμε ένα καλό ψάρι και On the drop αλλά πρώτιστα μας ενδιαφέρει το σημείο, που έχουμε βυθομετρήσει. Επομένως φροντίζουμε να κατασκευάσουμε μια αρματωσιά, που ναι μεν θα φθάσει σχετικά "γρήγορα" στην θέση προεπιλογής αλλά παράλληλα να "απλώσει" και να συμπεριφερθεί  όσο το δυνατόν πιο φυσικά μέσα στο νερό.

• Έχω τον ήλιο εμπρός μου, η επιφάνεια του νερού γυαλίζει με αποτέλεσμα να έχω από πολύ περιορισμένη έως ανύπαρκτη  οπτική επαφή με την αντένα του φελλού. 

Πολύ κουραστική κατάσταση σίγουρα. Αποφύγετε σε κάθε περίπτωση αντένα χρώματος κόκκινου, κίτρινου  και πολυχρωμίες. Τη λύση στο πρόβλημα θα μας δώσει ένας φελλός, που θα φέρει κεραία μαύρου χρώματος. Μάλιστα όσο μεγαλύτερη σε μήκος τόσο εμφανέστερη θα είναι σε αυτές τις δύσκολες για τα μάτια μας συνθήκες.

• Δεν θέλω να χαλάσω την αρματωσιά μου αλλά να τη διατηρήσω πάνω στο καλάμι μου. 

Α) Περίπτωση τρίσπαστου.

Απαιτούμενα αξεσουάρ είναι ένας μικρός ειδικός φελλός για τύλιγμα αρματωσιάς, ένα απλό λαστιχάκι και ένα ζευγάρι δέστρες καλαμιού με velcro (σκράτς). 

1) Χαλαρώνουμε το φρένο στο μηχανισμό μας, αφήνουμε αρκετά μπόσικα στην πετονιά και αποσυναρμολογούμε το καλάμι τοποθετώντας τα κομμάτια παράλληλα μεταξύ τους.

2)Δένουμε  μαζί προσεκτικά και πάντα πράλληλα τα στελέχη του καλαμιού στο πάνω και κάτω μέρος, ενώ η πετονιά που περισεύει μαζί με την αρματωσιά τυλίγεται στον ειδικό φελλό και ασφαλίζεται με το λαστιχάκι.

Β) Περίπτωση τηλεσκοπικού καλαμιού (εγγλέζικης, trout ή bolognese τεχνικής).

Εδώ τα πράγματα είναι πιο απλά. Συμπτύσσουμε  το καλάμι, μαζεύουμε τα μπόσικα της πετονιάς, ενώ τυλίγουμε την αρματωσιά στον ειδικό φελλό.

• Σκέφτομαι να ψαρέψω σε περιβάλλον λίμνης με την εγγλέζικη τεχνική. Τι προσέχω, τι διαφοροποιείται σε σχέση με το ψάρεμα στη θάλασσα? 
  
  Υπάρχουν κάποια tips, που μπορούν πραγματικά να φανούν χρήσιμα συγκεντρωμένα εδώ . 

• Για ποιο λόγο αφήνουμε ένα κενό πάνω στην πετονιά της μάνας  ίσο με 1,5 μήκος φελλού μεταξύ του σημείου που κάθεται ο φελλός πάνω στην αρματωσιά και του υπόλοιπου συμπληρωματικού ερματισμού? 

Αυτό γίνεται στη συρόμενη αρματωσιά και το κάνουμε για να αποτρέψουμε πιθανό μπλέξιμο του φελλού με τα σχιστά βαρύδια καθώς ταλαντεύονται όλα μαζί στον αέρα κατά την πτήση τους.

• Ο φελλός τρέχει μέσα στο νερό με μεγάλη σχετικά ταχύτητα και δεν μπορώ να ελέγξω την κατάσταση. 

Η λύση είναι το συνεχές βύθισμα τη μύτης του καλαμιού μέσα στο νερό μέχρι να καρφώσουμε. Εκτελούμε τη βολή μας δλδ., εν συνεχεία βυθίζουμε την κορυφή μέσα στο νερό περί τα 30-40 3κατοστά ενώ παράλληλα κάνοντάς της 2-3 τιναγματάκια μέσα στο νερό μαζεύουμε τα μπόσικα της πετονιάς. 

Με αυτόν τον τρόπο βυθίζεται σωστά η πετονιά του μηχανισμού και δεν παρασύρεται εύκολα από τα ρεύματα με αποτέλεσμα να έχω αρκετά σταθερή θέση και στο φελλό.Εννοείται ότι καθόλη τη διάρκεια μαζεύω κάθε τόσο τα όποια μπόσικα.Η εγγλέζικη τεχνική δεν προορίζεται, για να αντιμετωπίσει ρεύμα τύπου ¨χείμαρος¨ , απλά η λύση που προαναφέραμε αντιμετωπίζει τις πιο νορμαλ καταστάσεις έντασης.

• Ένωση πετονιάς μηχανισμού και παράμαλλου με τη μέθοδο θηλιά-θηλιά. Πόσο μεγάλες να είναι οι θηλιές και γιατί? 

Όσο πιο μικρές γίνεται, διότι τόσο μικρότερο είναι το shock, που θα δέχεται όχι ο κόμπος αλλά η ίδια η θηλιά συνολικά σε μεγάλες και ίσως οριακές για την πετονιά δυνάμεις. 

• Ποιες οι κατηγορίες φελλών και πως ερματίζονται ;

Οι φελλοί της τεχνικής χαρακτηρίζπνται για το πλήθος των υλικών κατασκευής, των σχημάτων αλλά και των ερματισμών. Περισσότερες πληροφορίες εξειδικευμένες υπάρχουν εδώ . 

• Θα πάω για ψάρεμα. Πόση ποσότητα προνύμφης μύγας χρειάζεται να προμηθευτώ? 

Μπορείτε να βγάλουμε ένα πολύωρο  ψάρεμα και με 250 γρ. Εάν,  για παράδειγμα, τηρήσουμε μια στρατηγική τακτικού μαλαγρώματος με ρυθμό 10-15 σκουληκάκια στη σφεντόνα ανά 2-3 λεπτά, διατηρούμε ένα πολύ καλό ρυθμό. Μαλαγρώνουμε, ανανεώνοντας τακτικά την εικόνα με τα προκλητικά βυθιζόμενα σκουληκάκια, δίχως υπερβολές. Το μυστικό είναι η σταθερότητα στο ρυθμό από την αρχή μέχρι, που θα φύγουμε.

• Πρόσθεση τροφής στερεάς  μορφής μέσα στη μαλάγρα. ποια τα πλεονεκτήματα? Για πόση ποσότητα μιλάμε ? 

Η πρόσθεση στερεών πρόσθετων με κάποιο όγκο, όπως μπιγκατίνι, pellets, ψιλοκομμένα σκουλήκια είναι μια τακτική που δίνει σίγουρα το κάτι παραπάνω στη μαλάγρα μας. Μεγάλη προσοχή όμως στη δοσολογία, γιατί αυτό έχει επίπτωση στη συνοχή της μπάλας και κατά συνέπεια στη ρίψη της ειδικά όταν επιδιώκουμε να καλύψουμε κάποια απόσταση.

Εδικά στην περίπτωση των σκληρών ξηρών pellets καλό είναι να τα προσθέσουμε την τελευταία στιγμή πριν τη ρίψη καθώς έχουν την τάση να απορροφούν αρκετή υγρασία πράγμα, που επηρεάζει τη μαλάγρα μας.  

Βασικά πλεονεκτήματα: Ρίψη τροφής σε μεγάλες αποστάσεις ακόμη και με αντίθετο άνεμο, πιο ενεργητική η μαλάγρα ως προς το ρυθμό διάσπασης των υλικών της.

• Σήτα μαλάγρας: Ποιος ο σκοπός της χρήσης της; 

Η ειδική σήτα μαλάγρας :α)βοηθά στην καλύτερη εξάπλωση της υγρασίας σε όλο το άλευρο, β) εξαλείφει τυχόν σβόλους που θα παραμείνουν αδιάσπαστοι στο βυθό και μας δυσκολεύουν στην προσπάθεια κατασκευής μπάλας με καλή συνοχή, γ) δίδει πιο φινετσάτη και αφράτη υφή στο υλικό μας, γιατί επιτρέπει στον αέρα να κυκλοφορήσει μέσα στο υλικό, πράγμα που συντελεί στην καλύτερη διάσπαση. 

Σημεία άξια προσοχής...: α) Μπορούμε να διπλοπεράσουμε τη μαλάγρα μας από τη σήτα για ακόμη καλύτερα αποτελέσματα, β)επιβάλλεται να περάσουμε από τη σήτα και την έτοιμη συσκευασμένη  ημίυγρη μαλάγρα. 

• Αγκίστρι...Με κρίκο ή παλέτα; 

Και οι δύο τύποι ανταποκρίνονται πολύ καλά σε αυτό, που ζητάμε.Δεν υπάρχει υστέρηση του ενός έναντι του άλλου τύπου με την προϋπόθεση ότι δένουμε σωστά τα μεν και τα δε. Για τα αγκίστρια παλέτας δεν έχουμε να πούμε κάτι ειδικό. 

Τα αγκίστρια με κρίκο απαιτούν πάντως προσοχή. Οι πιο ενδεδειγμένοι κόμποι είναι ο Clinch και ο Palomar. Ο δεύτερος είναι πιο ασφαλής με την έννοια ότι είναι πιο σταθερός πάνω στον κρίκο. Δεν θα μπω στη διαδικασία να αναφέρω ποιος εκ των δύο είναι πιο ισχυρός, διότι τα εργαλεία μας στο σύνολό τους εφόσον χρησιμοποιούνται σωστά δεν "επιτρέπουν" να εκτεθεί ο κόμπος. 

Το μόνο τρωτό σημείο στο αγκίστρι με κρίκο είναι το τελείωμα του κρίκου, που κόβει εύκολα την λεπτή πετονιά, εφόσον αυτή σκαλώσει εκεί. 

• Προσπαθώ να ρίχνω σκουληκάκια με τη σφεντόνα όσο πιο κοντά στο φελλό μπορώ αλλά δεν το καταφέρνω πάντα. 

Και δεν χρειάζεται...Το όλο σκεπτικό λέει ότι φροντίζουμε να ανανεώνουμε μια προκλητική στα μάτια των ψαριών εικόνα με τα βυθιζόμενα κινητικά σκουληκάκια στο ευρύ πεδίο που καλύπτει η αρματωσιά μας. Και 5 μέτρα παραπέρα να πέσουν δεν χάθηκε κάτι.

• Προσπαθώ να περάσω το biggatino στο αγκίστρι αλλά πληγώνεται και ξεζουμίζεται.

Ο τρόπος που δολώνουμε τις προνύμφες μύγας είναι πολύ συγκεκριμένος. Πάντα φυσικά εννοείται πως καρφώνουμε το αγκίστρι στην χονδρή άκρη τους. Όταν κυκλοφορούν ελεύθερα μέσα το κουτί δολώματος τα σκουληκάκια είναι χαλαρωμένα. Όταν όμως τα πιάσουμε, για να τα δολώσουμε συρρικνώνονται. Χρειάζεται λοιπόν να πιέσουμε την προνύμφη σχετικά έντονα με το δείκτη και τον αντίχειρα έτσι ώστε να επιμηκυνθεί εμφανίζοντας το λεπτό της πέτσινο άκρο. 

• Φτιάχνω μια σταθερή αρματωσιά και θέλω να μπλοκάρω το φελλό από πάνω. Να χρησιμοποιήσω 1-2 βαρυδάκια ή να χρησιμοπιήσω ένα ελαστικό στόπερ ή νήμα στόπερ; 

Κάνουν τα πάντα...! Η χρήση όμως back shots (σχιστά βαρίδια) βοηθά καλύτερα στο βύθισμα της πετονιάς του μηχανισμού, πράγμα ιδιαίτερα χρήσιμο σε συνθήκες επιφανειακού ρεύματος. Απλά σε αυτήν την περίπτωση προσέχουμε τα 2/3 του ερματισμού να βρίσκονται ΠΑΝΤΑ από την κάτω μεριά της βάσης του φελλού μας. 

• Ποιο είναι το καλύτερο μέγεθος αγκιστριού? 

Καλύτερα θα λέγαμε ποιο κατάλληλο. Το βασικό κριτήριο δεν είναι τα ψάρια που κρατά ένας τόπος απλά, αλλά το είδος του δολώματος, που θα χρησιμοποιήσω κατά περίπτωση.  Σωστή παρουσίαση μέσα στο νερό και αποτελεσματικό κάρφωμα σημαίνει αρμονία αγκιστριού & δολώματος. Παραδείγματα: Αγκίστρι Νο 12-18 δέχονται ακόμη ακόμη και μια προνύμφη μύγας περασμένη από την άκρη της. Η έντονη κίνησή της θα τραβήξει άμεσα το βλέμμα του ψαριού, ενώ το αγκιστράκι θα περάσει απαρατήρητο. Χρήση "ακροβάτη" ή ζωντανού δολώματος πχ. γαρίδα, μπαλαδάκι, κοκκοβιός  απαιτεί αγκίστρι αρκετά μεγαλύτερο (Νο 10). Αν μάλιστα πάμε σε πιο ακραίο σενάριο με χρήση σκουληκιού "φαραώ" τότε το μέγεθος ανεβαίνει παραπάνω. 

• Πως νοείται μια καλή βυθομέτρηση; 

Σωστή βυθομέτρηση δεν σημαίνει απλά πως φτιάχνουμε μια αρματωσιά, της περνάμε έναν βυθομετρητή και τη ρίχνουμε στο νερό περιμένοντας να φανεί απλά αμυδρά η χρωματιστή κεραία του φελλού μας. Πιθανή μετατόπιση του φελλού μας ενδεχομένως σημαίνει ψάρεμα σε τελείως διαφορετικό περιβάλλον. Παράλληλα λοιπόν  ανιχνεύουμε  το βυθό για περίεργες εδαφικές ανωμαλίες, που μπορεί να σημαίνουν σκαλώματα, απότομη αποχή προ το χάος, κλπ.  Επομένως καλό είναι να εκτελέσουμε μια σειρά από βολές, έτσι ώστε να έχουμε μια όσο το δυνατόν αντιπροσωπευτική εικόνα του ανάγλυφου. Απαραίτητο σε περιοχές, που δεν γνωρίζουμε από προηγούμενες εξορμήσεις. Μια καλή μέθοδος είναι ο "σταυρός". Οι αποστάσεις, που δίνουμε είναι ενδεικτικές απλά, για να καταλάβουμε την διαδικασία. 

• Είναι αναγκαία η χρήση μαλάγρας στο ψάρεμά μου; 

Όχι δεν είναι αναγκαία και δεν αποτελεί πάντα δικαιολογία αποτυχίας ή επιτυχίας. Απλά είναι ένα εργαλείο. Πρόταση στα πρώτα βήματα με την τεχνική να την αποφύγουμε και να εξασκηθούμε στη συστηματική χρήση μπιγκατίνο σε τακτικό ρυθμό, δλδ μαλάγρωμα με τη χρήση σφεντόνας για προνύμφες μύγας. 

• Κατοικώ σε περιοχή, που δεν υπάρχει διάθεση μπιγκατίνο! Τι μπορώ να κάνω; 

Θα προσαρμοστούμε αναγκαστικά. Θα επιστρατεύσουμε τα ζωντανά δολώματα της περιοχής μας, όπως γαριδούλες ζωντανές, μικρόψαρα για ψάρεμα αρπακτικών. Θα ετοιμάσουμε ένα καλό σφιχτό ζυμαράκι για κέφαλους-σάλπες. 

Ψωμί και γαρίδες φρέσκες για δόλωμα από την αγορά. Αυτά τα δύο μάλιστα μπορούν να αποτελέσουν άριστη εναλλακτική λύση για μαλάγρωμα με σφεντόνα ομοίως σα να επρόκειτο για μπιγκατίνο. 

Το μεν ψωμί κάνοντας μικρά μπαλάκια την ψυχα του (5-6 στρογγυλά σφαιράκια τη φορά) και βολή. Ίδια λογική και με την ψιλοκομμένη γαρίδα, αφού πρώτα την έχουμε βάλλει σε ταπεράκι με αλάτι για να σφίξει η σάρκα της.  

Προσομοίωση χρήσης σφεντόνας για μαλάγρωμα με ψωμί αντί μπιγκατίνο 

• Βλέπω κάποια στησίματα συρόμενης αρματωσιάς με πάρα πολλά σχιστά μικρά βαρίδια πχ. 0,10-0,15 γρ. Γιατί τόσα πολλά; Δεν μπορώ να βάλλω 4-5 σχιστά των 0,30-0,40 γρ. και να ξεμπερδεύω; 

Απάντηση απόλυτα επιγραμματική...! α) Άριστη διακριτική παρουσίαση δολώματος,β) αποφυγή μπερδεμάτων κατά τη βολή ειδικά σε συνθήκες ανέμου λόγω υπερολικής ταλάντωσης του ερματισμού, γ) διάθεση για εξέλιξη και "ψάξιμο" πάνω στην τεχνική.

• Θα μπορούσα να χρησιμοποιήσω ένα καλάμι εγγλέζικης τεχνικής με φελλό bolognese; 

Φυσικά και μπορούμε αλλά οφείλουμε να ξέρουμε ότι ένα "κοντό" καλάμι (κάτω από 4,5-5 μέτρα) σε μακρινά πετάγματα έχει ως αποτέλεσμα την αδυναμία καλού ελέγχου της  πλεύσης του φελλού bolognese και παράλληλα θα αδυναμία "επαφής" με το φελλό άρα αποτελεσματικού καρφώματος.

• Βλέπουμε videos στο youtube με Άγγλους που δείχνουν αρματωσιές με κοντό παράμαλλο όπως πχ. 20-30 εκ.Γιατί τόσο κοντό; 

Κατά πρώτον ψαρεύουν σε πολύ ρηχά νερά. Και όταν λέμε ρηχά μιλάμε για ρηχά...Κατά δεύτερον αυτές οι αρματωσιές προτείνονται από ανθρώπους με αγωνιστικό ψαρευτικό παρελθόν, παρόν και μέλλον. Όλη λοιπόν η νοοτροπία και η σκέψη κινείται γύρω από τη λογική...ψαρεύω γρήγορα, αποτελεσματικά, με γρήγορη αντίληψη στα τσιμπήματα των ψαριών. Αν όλα τα παραπάνω τα συνδέσουμε με το γεγονός ότι εκεί χρησιμοποιούνται μήκη καλαμιών κατά βάση 3-3,60 μ. αντιλαμβάνεστε ότι το πράγμα οδηγείται νομοτελειακά σε χρήση κοντής αρματωσιάς...συνολικά και όχι απλά παράμαλλου. 

• Υπάρχει η λογική που λέει παράμαλλο λεπτότερο από τη μάνα. 

Ναι έτσι είναι για δύο βασικούς λόγους. Πρώτον η διακριτική παρουσία του δολώματος και δεύτερον η σίγουρη διάσωση της αρματωσιάς σε πιθανό σκάλωμα με πιθανότερη την αντικατάσταση παράμαλλου. Το θέμα αλλάζει στο ανάποδο αν αντιμετωπίσουμε μεγάλα και επίμονα π.χ. μελανούρια ή γόπες που χτυπάνε ασύστολα και συγχρόνως κόβουν την πετονιά για πλάκα με τα δόντια. 

• Υπάρχουν φελλοί με πολύχρωμη κεραία. Είναι κάτι το ιδιαίτερο? 

Η πολύχρωμη κεραία χρησιμεύει σε δύο βασικές καταστάσεις: α) βοηθάει το μάτι όταν αλλάζουν οι φάσεις του φυσικού φωτισμού, ααλλά κυρίως σε κοντινές αποστάσεις. β) βοηθάει στο ψάρεμα με την μέθοδο lift bite, όπου ψαρεύουμε αποκλειστικά στο βυθό με ξαπλωμένα βαρύδια και  παράμαλλο. Είναι τακτική που συναντάμε επί το πλείστον στα γλυκά νερά, όπου ο φελλός ανάλογα με την συμπεριφορά των ψαριών βυθίζεται ή αναδύεται και εκεί η πολύχρωμη κεραία δείχνει την παραμικρή δραστηριότητα. 

• Ξαπλωτό παράμαλο νοείται στην τεχνική και πότε? 

Αυτή η περίπτωση αφορά επί το πλείστον ψάρεμα σε γλυκά νερά, όπου στοχεύουμε ψάρια που τρέφονται κατά βάση στην επιφάνεια του βυθού. Θα το βρούμε ως τεχνική σε τρεχούμενα νερά ποταμών όπου σε συνδυασμό και με βαρίδια επιτυγχάνουμε καλή παρουσίαση του δολώματος.  

Δύο στόπερ δεμένα δίπλα δίπλα μαζί κολλητά? 

Πολύ σημαντικό "κολπάκι" για δύο βασικούς λόγους. Πρώτον εξασφαλίζουμε ακόμη καλύτερα πως το στόπερ θα παραμείνει σταθερό ακόμη και στην περίπτωση αστοχίας στο δέσιμο ενός. Δεύτερον μπορούμε να δοκιμάσουμε να ψαρέψουμε πιο ψηλά από την αρχική μας βυθομέτρηση για να "σκανάρουμε"  τις διαθέσεις των ψαριών αλλάζοντας την παρουσίαση του δολώματος. Στην περίπτωση αυτή αρκεί να μετακινήσουμε ανάλογα το ένα στοπερ πιο κοντά σχετικά προς το φελλό. Αν θελήσουμε να επιστρέψουμε στο αρχικό βάθος απλά το σέρνουμε και πάλι ώστε να συναντήσει το άλλο που δεν πειράξαμε.